علم در خدمت صلح و توسعه

شاید بسیاری تصور کنند در عصری که علم این‌چنین بر زندگی ما تاثیر گذاشته، چه ضرورتی دارد که روزی به نام علم نامگذاری شود و نقش آن را در ایجاد صلح و توسعه‌یافتگی مورد تاکید قرار دهد؟

واقعیت این است که اگرچه کسی شک ندارد  علم، ابزاری کارآمد برای انسان هزاره جدید است؛ اما هنوز در بسیاری از کشورهای جهان، تفکر علمی تثبیت نشده است. بسیاری از مردم و حتی مسوولان کشورهای جهان، علم را کالایی لوکس می‌دانند و اگرچه به آن احترام می‌گذارند، ذات آن را نمی‌شناسند و به روش‌های علمی تن در نمی‌دهند. آنها علم را می‌خواهند؛ اما به شرایط حصول آن پایبند نیستند و چون این موضوع را درنمی‌یابند، تلاشی برای ترویج این تفکر در میانه جامعه نمی‌کنند و روابط خود با جامعه و جهان را بر مبنای علم و روش علمی پایه نمی‌گذارند.

به همین دلیل است که یونسکو در صدر اهداف خود، افزایش توجه مردم به علم و روش علمی، تلاش برای به اشتراک گذاشتن دیدگاه‌های علمی در کشورها و میان کشورها، بازسازی اجتماعات در جهت استفاده از علم برای سودرسانی به مردم و افزایش توجه به چالش‌های پیش‌روی انسان معاصر و تلاش برای حل آنها با روش‌های علمی را در دستور کار خود قرار داده است. به این ترتیب است که جوامعی که از روش علمی سود می‌جویند، می‌توانند منظری مشترک برای نگاه به جهان بیابند و تلاش و تاکید خود را به جای اختلاف‌ها بر اشتراک‌ها متمرکز کنند تا از این میان، شاید سرانجام صلح سربرآورد.

این تلاشی است که برای کشورهایی مانند ما باید در اولویتی بالاتر قرار گیرد. ما بنابر میثاق ملی سند چشم‌انداز قصد کرده‌ایم تا سال 1404 از نظر علمی بر صدر فهرست کشورهای منطقه قرار گیریم. برای این که این هدف ارزشمند تحقق یابد چاره‌ای نداریم، جز آن که روش‌های علم را بیاموزیم و آن را به بدنه جامعه تزریق کنیم.

پوریا ناظمی‌