می‌خواستم صحنه آبکی نباشد

آقای مشایخی! دوستداران شما و خواننده‌های ما خیلی مایلند از وضعیت جسمی شما بدانند، خدا بد ندهد!

خدا را شکر. فعلا در یکی از بیمارستان‌های دولتی کرمان بستری هستم. یکی از پزشکان جوان که حادثه‌ای مشابه من برایش اتفاق افتاده بود، می‌گفت یک سال و نیم طول کشیده تا بتواند راه برود. حالا من که هم سنم بالاست و هم فشار خون و دیابت دارم، حتی با این که تا حالا انسولین نزده‌ام،  ببینید چقدر طول می‌کشد تا راه بیفتم.

ان‌شاءالله که بلا دور است و هر چه زودتر بهتر می‌شوید. با این که مسلما تکرار این حادثه تلخ برایتان خوشایند نیست، دوست داریم شرح حادثه را از زبان خودتان بشنویم.

سکانسی بود که در آن ماشین چند جوان دانشجو در جوی آب می‌افتاد و من هم در این کار به آنها کمک می‌کردم و همین باعث آشنایی ما می‌شد، ولی کارگردان آن را تغییر داد. قرار شد من دوچرخه‌ای دستم باشد و آنها با دوچرخه من تصادف کنند. موقع تصادف هم قرار بود دوچرخه را رها کنم و بیفتم زمین، اما چون گیوه‌هایم را ور نکشیده بودم، پایم سر خورد و از قسمت ران سمت چپ به زمین خوردم. چند وقت پیش هم دست وکتف چپم در یک تصادف دیگر آسیب دیده بود.

حالا به نظرتان چه کسی مقصر است؟

هیچ‌کس. من باید زودتر دوچرخه را رها می‌کردم و برای این که صحنه طبیعی‌تر از کار در بیاید و آبکی نباشد، این کار را نکردم، وگرنه دست‌اندرکاران سریال به خاطر من  که قرار بود بعد از این کار از اول مرداد در سریالی از پوران درخشنده بازی کنم  همه صحنه‌های مرا زودتر گرفتند. حالا هم چند سکانس دیگر بیشتر باقی نمانده که امیدوارم تا وقتی تصویربرداری بخش‌های دیگر تمام می‌شود، بتوانم در آنها بازی کنم.

بهتر نبود برای معالجه به تهران می‌آمدید؟

خیر، اتفاقا اینجا طبیب‌های خیلی خوبی دارد که پزشکان تهران هم برای آنها احترام قائلند. بیمارستانش هم زیرنظر دانشگاه علوم پزشکی شهید باهنر است. مسوولان‌ صدا و سیمای کرمان هم خیلی محبت دارند و خودشان گفته‌اند باید بمانید تا کاملا خوب شوید.

غیر از ایشان چه کسانی به عیادت‌ شما آمده‌اند؟

استاندار، امام جمعه، نماینده مردم کرمان، رئیس دانشکده پزشکی، رئیس بانک ملی و خیلی از مسوولان دیگر.

جابر تواضعی‌