مظفری با بیضایی همراه شد

او خودش یکی از نقش‌های اصلی این فیلم را نیز به عهده گرفت. مظفری سال گذشته فیلم تلویزیونی روز هفتم  به کارگردانی امیر کرم پور را تهیه کرد و خودش هم در نقش یک مرد ترکمن در این فیلم بازی کرد.

کودکی که آدم بزرگ شد

علی شادمان را اولین بار در مراسم نمایش خصوصی فیلم میم مثل مادر دیدیم. زمانی‌که مرحوم ملاقلی‌پور او را در آغوش گرفت و از همکاری خوب علی با گروه سازنده سخن گفت برق نگاه علی شادمان و لحن بیانش که ملاقلی‌پور را عمورسول خطاب کرد می‌توانستی حدس بزنی که وی برای طی مسیر بازیگری عزمی راسخ دارد.
امسال این بازیگر که اکنون وارد مرحله نوجوانی شده است با فیلم زمانی برای دوست داشتن به جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان آمد و برای بازی درخشانش در این فیلم سه جایزه گرفت که دو تای آنها پروانه زرین بودند. علی شادمان در نشست مطبوعاتی این فیلم و در زمان دریافت جوایزش حس کودکی خود را کنار گذاشت و سخنانی گفت که نشان می‌داد او کودکی را پشت سر گذاشته است و خیلی زود به آدم بزرگ‌ها پیوسته است.

از روزی روزگاری تا یعقوب پیامبر

اگر چندین و چند سال هم بگذرد و سریال روزی روزگاری بارها و بارها از تلویزیون پخش شود از حلاوت دیدن این سریال کاسته نمی‌شود. اگر سال‌ها بگذرد باز هم می‌توان گفت که محمود پاک‌نیت در این سریال یکی از بهترین بازی‌های خود را ارائه داده است. بازی درخشانی که شاید هیچ‌وقت تکرار نشود. پاک‌نیت پس از سریال روزی روزگاری در سریال‌هایی چون پس از باران و روشن‌تر‌ از خاموشی هم بازی کرد و خوب درخشید. او می‌توانست به بازیگری متفاوت در سینما و تلویزیون تبدیل شود اما واقعیت این است که سریال‌های تاریخی این مجال را از
پاک نیت گرفتند. این سریال‌ها هرچند برای پاک‌نیت اعتبار و پرکاری به همراه آوردند اما او را در چارچوبی قرار دادند که گریز از آن چندان هم راحت نیست. یعقوب پیامبر جدیدترین نقشی است که در سریال حضرت یوسف از پاک‌نیت می‌بینیم، نقشی بزرگ که بنا به ‌ذات خود نقش نمی‌توان در آن دخل و تصرف زیادی کرد اما با همه اینها می‌توان منتظر ماند و دید که پاک‌نیت در زمانی‌که یعقوب نابینا می‌شود با این نقش چه می‌کند.