یک دقیقه بیشتر، یک دنیا مهربانی

یکی از این بهانه‌ها، بلندترین شب سال «یلدا» است‌؛ شبی که تنها یک دقیقه طولانی‌تر است اما فرصتی می‌شود برای انتقال همین پیام‌های انسانی و عاطفی. در گذشته، معمولا مادران نقش اصلی را در آماده‌سازی این دورهمی‌ها داشتند. همه‌چیز از قبل با نظمی نانوشته مهیا می‌شد و هر کسی می‌دانست چه کاری باید انجام دهد. این مراسم‌ها چندان هزینه‌بر هم نبود‌؛ همان تنقلاتی را که از قبل در خانه وجود داشت، سر سفره می‌آوردند، دور هم می‌نشستند، موسیقی بود، نان و شیر بود، حافظ‌خوانی و شاهنامه‌خوانی بود و مردم از این طریق انس بیشتری با ادبیات پیدا می‌کردند. امروز، با توجه به افزایش هزینه‌های زندگی، شرایط برای بسیاری از خانواده‌ها سخت‌تر شده اما این موضوع نباید بهانه‌ای برای حذف دورهمی‌ها باشد. اتفاقا در چنین روزهایی بیش از هر‌زمان دیگری به گفت‌وگوهای صمیمی در جمع‌های خودمانی و خانوادگی نیاز داریم. با مدیریت هزینه‌ها و ساده‌گرفتن مراسم، نباید این فرصت شادمانه و مروج مهربانی را از دست بدهیم. یلدا می‌تواند فرصتی باشد برای گفت‌وگو درون خانواده، احترام به بزرگ‌ترها و تقویت هویت ملی. یلدا حامل پیام مهربانی است وما هم می‌توانیم با نقش و سهم خودمان در ترویج این مهربانی، حال بهتری برای خود و اطرافیان‌مان بسازیم. یلدا فقط یک دقیقه طولانی‌تر است اما کارکردهای اجتماعی متعددی دارد و بی‌دلیل نبوده که نیاکان ما آن را جشن می‌گرفتند.اساسا جشن‌ها برای تزریق انرژی‌های مثبت به جامعه شکل گرفته‌اند.  نباید اجازه بدهیم مشکلات وشرایط سخت،مانع دیدارهای خانوادگی، جشن‌های صمیمی و گفت‌وگو‌محور شود. حافظ، شاهنامه و سعدی هنوز در خانه بسیاری از ایرانیان وجود دار‌د‌ و می‌توانیم از همین داشته‌ها استفاده کنیم و فضایی شاد بسازیم تا با انرژی بیشتری به دیگر نقش‌های زندگی‌مان برسیم.