برخی ظروف زیست‌تخریب‌پذیر مبتلایان به سلیاک را تهدید می‌کنند

به گزارش جام جم آنلاین، پژوهشگران اقلام زیست‌تخریب‌پذیر موجود در بازار را آزمایش کردند و دریافتند که یکی از بشقاب‌های مورد بررسی آنان حاوی گلوتن است و آلرژن را در سطوحی بالاتر از آستانه‌های بدون گلوتن به برخی از غذا‌ها و نوشیدنی‌ها منتقل می‌کند. آنان می‌گویند از آنجا که این محصولات نیازی به برچسب آلرژن ندارند، می‌توانند خطر سلامتی برای افرادی باشند که باید از گلوتن اجتناب کنند.

ظروف زیست‌تخریب‌پذیر عموما شامل مواد طبیعی الیاف بامبو، قند‌های جلبک و پروتئین‌های شیر، تخم‌مرغ، سویا یا گندم هستند. در حال حاضر هنوز انتقال آلرژن‌ها از این ظروف، فنجان‌ها و نی‌های یکبار مصرف به غذا‌ها و نوشیدنی‌ها به خوبی درک نشده است و اگر این گلوتن را مبتلایان به بیماری سلیاک یا دارای حساسیت به گلوتن مصرف کنند، می‌تواند موجب واکنش‌های ایمنی، ناراحتی گوارشی یا سایر پیامد‌های نامطلوب سلامتی شود.

آنجلا رویز-کارنیسر، ایزابل کومینو و همکارانشان چندین ماده زیست‌تخریب‌پذیر را از نظر وجود گلوتن و اینکه آیا پروتئین آلرژی‌زا در شرایط واقعی به غذا‌های جامد و مایع منتقل می‌شود یا خیر، ارزیابی کردند.

آنان ابتدا هشت ماده جداگانه، ازجمله بشقاب، لیوان و نی که به‌عنوان زیست‌تخریب‌پذیر برچسب‌گذاری و با فرآورده‌های جانبی گندم یا سایر مواد بالقوه حاوی گلوتن ساخته شده بودند را آزمایش کردند. فقط یکی از این اقلام - یک بشقاب حاوی گندم - گلوتن قابل تشخیص داشت.

در آزمایش‌های ۳۰ دقیقه‌ای، غذا‌های بدون گلوتن روی اقلام مختلف ظروف غذاخوری در دمای اتاق قرار داده شدند. میزان گلوتن غذا‌ها اندازه‌گیری و با آستانه‌های نظارتی بدون گلوتن (کمتر از ۲۰ پی پی‌ام) و کم گلوتن (کمتر از ۱۰۰ پی پی‌ام) تعیین شده اتحادیه اروپا و سازمان غذا و داروی آمریکا مقایسه شد. فقط بشقاب حاوی گلوتن، پروتئین را به نمونه‌های املت، برنج، شیر و خامه گیاهی منتقل کرد همچنین پژوهشگران دریافتند که گلوتن به‌طور قابل‌توجهی کمتر به غذا‌های جامد در مقایسه با مایعات منتقل شد.
این میزان برای برنج تا ۱۷ پی پی‌ام و زیر آستانه بدون گلوتن، املت تا ۳۰ پی پی‌ام، پایین‌تر از آستانه کم گلوتن بود همچنین شیر تا ۲۴۰ پی پی‌ام و خامه گیاهی تا ۲۱۰۰ پی پی‌ام بالاتر از آستانه کم گلوتن بودند.

سایت نیوز وایز گزارش کرد، در برخی موارد، گرم کردن غذا‌ها در مایکروویو در مقایسه با نمونه‌های دمای اتاق، آلودگی گلوتن را کاهش داد و پژوهشگران فرض می‌کنند به این دلیل است که گرما پروتئین را دناتوره و انتقال آن به مواد غذایی را مختل می‌کند.

پژوهشگران خواستار برچسب‌گذاری اجباری گلوتن برای موادی هستند که با غذا در تماس هستند. آنان اظهار کردند که برای بررسی اینکه آیا ظروف زیست‌تخریب‌پذیر می‌توانند غذا را با سایر آلرژن‌ها (مانند پروتئین‌های شیر، سویا و آجیل) آلوده کنند، تحقیقات بیشتری لازم است.

این گروه پژوهشی مصرف‌کنندگان را تشویق کرد تا اجزای ظروف زیست‌تخریب‌پذیر خود را بررسی کنند تا از قرار گرفتن غیرمنتظره آنان در معرض گلوتن جلوگیری شود.

نتایج اولیه این پژوهش در نشریه شیمی کشاورزی و مواد غذایی انجمن شیمی آمریکا (ACS) منتشر شده است.