دشمن‌شناسی؛ کلید پیروزی در جنگ ترکیبی

به عبارت دیگر، وقتی این شناخت به‌دست آید، هم از نقاط قوت او آگاه می‌شویم تا دچار توهم نشویم و هم نقاط ضعفش را متوجه می‌شویم تا واقع‌گرا باشیم و بدانیم که دشمن نیز آسیب‌پذیر است.

این شناخت به ما کمک می‌کند تا استراتژی خود را بر حمله به نقاط ضعف آنها متمرکز کنیم. این همان چیزی است که در جنگ نظامی نیز به‌کار گرفته می‌شود. اکنون که جنگ به سمت جنگ روانی، جنگ نرم، جنگ رسانه‌ای، جنگ شناختی و تبلیغاتی حرکت کرده، طبیعتا چنین مسأله‌ای باید بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد.

آنچه من اعتقاد دارم و در صحبت‌های رهبری نیز بار‌ها مطرح شده، این است که هدف اصلی دشمن، تهی کردن انقلاب از مفاهیم انقلاب و تهی کردن نظام جمهوری اسلامی از مفاهیم جمهوری اسلامی است.

اگر بخواهیم خیلی چکیده بگوییم، خارج از این چهار محور چیزی نیست: اسلام، مردم، امام و ولایت فقیه. البته اسلام و مردم با هم هستند؛ این چهار عنصر در حقیقت علت‌های اساسی پیروزی انقلاب اسلامی به‌شمار می‌روند و دشمن اگر بخواهیم ریزتر بررسی کنیم، دقیقا همین‌ها را هدف قرار داده است؛ بنابراین آنچه اهمیت دارد، این است که چه در پدافند و چه در آفند – به معنای حمله نظامی یا هر نوع حمله دیگری – هر دو باید با هم باشند. اگر فقط دفاع کامل باشد یا همیشه در حالت دفاع بمانیم، ابتکار عمل از دست ما خارج می‌شود.

در بخش آفند نیز باید به دشمن حمله کنیم، نگذاریم آسوده باشد و همواره در فکر باشد؛ یعنی انفعالی نباشیم و نقاط ضعف او را به‌خوبی بشناسیم. دشمنان روش‌هایی دارند که در همین اقدامات‌شان به‌کار می‌گیرند و در جنگ روانی نیز فراوان از آنها استفاده می‌کنند؛ از جمله:

دروغ‌پردازی؛ خیلی راحت دروغ می‌گویند، ابایی هم ندارند و راست و دروغ را با هم قاطی می‌کنند تا اعتباری کسب کنند، اما رسما دروغ می‌گویند و موارد فراوانی هم وجود دارد که شما بهتر می‌دانید.

بزرگ‌نمایی وقایع کوچک؛ اتفاقاتی که در کشور ما می‌افتد و در هر جامعه‌ای ممکن است رخ دهد و اتفاق بزرگی نیست، آنها را به‌صورت اغراق‌آمیز بزرگ می‌کنند.

فشار تحریم‌ها؛ تحریم‌هایی که خودشان می‌گویند بی‌سابقه است و در دنیا سابقه ندارد، با این حجم و شدت.

ایجاد اختلاف و تفرقه میان قومیت‌ها، میان مردم و دولت، میان مردم و حاکمیت و بحث‌های از این قبیل که جزو دستور کار همیشگی‌شان است و بیشتر از طریق رسانه‌های فارسی‌زبان یا مستقیما خودشان انجام می‌دهند.

مورد دیگر، ناامید کردن مردم است که مقدماتی دارد؛ برای این‌که این ناامیدی محقق شود، یکی همان بزرگ‌نمایی وقایع کوچک است و دیگری نادیده گرفتن پیشرفت‌ها.

همه این اقدامات برای از بین بردن سرمایه اجتماعی انجام می‌شود. وقتی سرمایه اجتماعی از بین برود، مردم به ناامیدی دچار می‌شوند و در حقیقت آن براندازی از درون که هدف خاص آنهاست، رخ می‌دهد.

یعنی وقتی از مسیر‌های نظامی و حملات مستقیم و فشار‌ها ناامید می‌شوند، سراغ مردم می‌آیند. با ایجاد اختلاف، ناامیدی و از بین بردن سرمایه اجتماعی، همه اینها در نهایت دنبال براندازی هستند؛ یعنی مردم ما را از صحنه اداره کشور خارج کنند، نام و اندیشه و یاد امام را کاملا از بین ببرند.

محتوای بسیار بکر و ارزشمندی که امام راحل در ۱۰ سال حیات پس از انقلاب (از ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۷) برای انقلاب به یادگار گذاشته – و پیش از آن نیز فراوان وجود دارد – به‌عنوان بنیان‌گذار و رهبر انقلاب اسلامی، بسیار غنی است. فراموش کردن یاد و خط و اندیشه امام (ره) نیز یکی از اهداف قطعی دشمن است.

شاید مهم‌ترین محور امروز که هم به‌عنوان یکی از یادگار‌های امام (ره) است و هم باید به آن توجه ویژه داشت، بحث مخالفت با ولایت فقیه است؛ زیرا ولایت فقیه طی این ۴۷ سال پس از انقلاب، مانع اصلی تسلط دشمن بوده و با اتکای به استحکام وحدت مردم، تمامیت ارضی، استقلال کشور و اسلامی ماندن کشور را حفظ کرده است.

به همین دلیل این موضوع نیز جزو خشم و اهداف اصلی دشمن قرار دارد. ما باید حواس‌مان به همه این موارد باشد، به شبهات پاسخ دهیم، اما در عین حال نقاط ضعف فراوان موجود در خود دشمن و دشمنانمان را که کاملاً قابل استفاده و برجسته کردن است، به‌خوبی به‌کار بگیریم.