اتحاد، کلید پیروزی احزاب شیعه

از دیگر مسائل مهم این بود که بسیاری از احزاب و گروه‌ها با یکدیگر ائتلاف کردند و توانستند آرای بیشتری کسب کنند. به طور کلی، احزاب و گروه‌های شیعی بیشترین آرا را در مجموع به دست آوردند. انتخابات در مناطق مختلف عراق، از جمله منطقه کردستان، نیز با مشارکت احزاب محلی و در آرامش برگزار شد. هرچند در منطقه غربی کشور، تلاش‌هایی برای کسب آرای بیشتر و تصاحب پست ریاست‌جمهوری به جای ریاست مجلس انجام شد اما این تلاش‌ها از سوی دیگر گروه‌های حزبی و سیاسی پذیرفته نشد. در منطقه کردستان عراق، با وجود اختلاف‌ها و برخی تنش‌ها میان اربیل و سلیمانیه، مانند الباقی مناطق آرامش حاکم بود. هر دو حزب اصلی کردستان، یعنی حزب اتحادیه میهنی کردستان و حزب دموکرات کردستان، آرای خود را به دست آوردند اما آرای اربیل، یعنی کرسی‎هایی که کسب کرد، بیشتر از آرای سلیمانیه بود. در کرکوک، که محل اختلاف میان اعراب‌، کردها و ترکمن‌هاست و حزب دموکرات کردستان ادعاهای زیادی در آنجا داشت، نتایج نشان داد که محبوبیتش در میان مردم کرکوک محدود بوده است.نخست‌وزیر عراق بالاترین میزان رأی را در میان شخصیت‌های عراقی کسب کرد و این امر به آقای سودانی کمک می‌کند تا موقعیت خود را به عنوان نخست‌وزیر مستحکم‌تر کند. تاکنون هیچ گزارشی از تقلب یا مشکلات مشابه منتشر نشده است. بااین حال، نقش کمک‌های مالی سیاسی محسوس بوده ودرافزایش آرای برخی افرادو احزاب تأثیرگذار بوده است. مرجعیت در این انتخابات وارد عمل نشد و نه آن را تأیید کرد و نه رد؛ بلکه اجازه داد مردم خود انتخاب کنند. کشورهای همسایه عراق و برخی کشورهای عربی حاشیه خلیج‌فارس نیز به دنبال حمایت از برخی نامزدها بودند و کمک‌های زیاد پنهانی به کاندیداهای اهل سنت ارائه دادند. آمریکا عملا نفوذی در روند انتخابات نداشت، هرچند برخی افراد مرتبط با حزب منحل بعث، تلاش کردند با نام‌های مختلف کرسی‌هایی در پارلمان به دست آورند اما موفقیت چندانی کسب نکردند. البته تعدادی از برندگان انتخابات هنوز تحت‌تأثیر ایده‌ها و سیاست‌های حزب بعث معدوم هستند و پارلمان جدید پس از شکل‌گیری، وضعیت آنها و ائتلاف‌های برنده را بررسی خواهد کرد. درنتیجه، از دیدگاه جمهوری اسلامی ایران، این انتخابات مثبت و آرام ارزیابی‌شده و ادامه مسیر دموکراسی در عراق، نویدبخش آینده‌ای بهتر ارزیابی می‎‌شود.