ببینید | فراسوی ابرها

میکل آنجلو آنتونیونی فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان در ۲۹ سپتامبر ۱۹۱۲ (۷ مهر ۱۲۹۱) در فرارا ایتالیا زاده شد. به گفته خودش کودکی شادی را به همراه والدینی خونگرم و مهربان سپری کرده که به او اختیار دادند هر کاری را که دوست دارد انجام دهد.

همین آزادی عمل سبب پرورش استعداد‌های آنتونیونی در حوزه‌های مختلف هنری و ورزشی مانند تنیس، موسیقی، نقاشی، روزنامه‌نگاری و در نهایت فیلمسازی شد. از جوانی نسبت به محیط اطراف و آنچه در جامعه می‌گذشت کنجکاو بود و تغییرات جامعه ایتالیا در پیش و پس از جنگ جهانی دوم برایش بسیار اهمیت داشت.

به همین دلیل مضمون و سبک همه آثار آنتونیونی شبیه به موضوع بیگانگی انسان در دنیای معاصر است. آنتونیونی در فیلم‌هایش چه داستان یک رابطه عاشقانه را روایت کند و چه بر روی جوانانی تمرکز کند که به جنایات مرگبار می‌پردازند، مضمون اصلی عمدتا بر بیگانگی اجتماعی متمرکز است.

آنتونیونی را به عنوان یکی از زیبایی‌شناسان برجسته سینمای جهان می‌شناسند. به نظر او یک کارگردان هم انسانی است که ایده‌هایی دارد و هم هنرمندی که تخیلاتی دارد؛ و تلفیق آن‌ها با یکدیگر محصول نهایی را خلق می‌کند. با چنین دیدگاهی آنتونیونی بیشتر از قوانین فیلمسازی و پیروی از فیلمنامه، به بداهه معتقد بود.

او در جایی می‌گوید: «تا زمانی که فیلم تدوین نشود، خودم نمی‌دانم درباره چه چیزی خواهد بود. شاید اصلا از پیش طرحی نداشته باشم!» آنچه در فیلم‌های آنتونیونی اتفاق می‌افتد لزوما آن چیزی نیست که فیلم درباره آن است.

از نظر این کارگردان یک فیلم درباره شخصیت‌هاست؛ درباره تغییراتی که در درون آن‌ها رخ می‌دهد و تجربیاتی که در طول فیلم دارند. آنتونیونی در دهه ۸۰ میلادی پیش‌بینی کرد که همه قوانین فیلمسازی تغییر می‌کند، فیلم‌های فعلی ناپدید می‌شود و چیز دیگری جایگزین می‌گردد و همه شرایط زندگی انسان‌ها نیز تغییر می‌کند.

•  نخستین فیلم رنگی خود را در سال ۱۹۶۴ ساخت و موفق به دریافت جایزه شیر طلایی در جشنواره فیلم ونیز در همان سال شد.  
•  کوتاه‌ترین سخنرانی تاریخ جوایز اسکار متعلق به آنتونیونی است که در سال ۱۹۹۵ به ایتالیایی گفت «سپاس»!
•  در دسامبر ۱۹۹۶ سارقان در تعطیلات کریسمس جایزه اسکار آنتونیونی را از آپارتمان او در رم دزدیدند.
•  میکل‌آنجلو آنتونیونی و اینگمار برگمان، کارگردان برجسته سوئدی هر دو در ۳۰ ژوئیه ۲۰۰۷ از دنیا رفتند.