۹ سال سکوت سازمان ملل درباره بزرگترین جنایت قرن

به گزارش جام جم آنلاین، پس از ریشه دواندن شجره خبیثه داعش در عراق و سوریه و برپایی حکومت باطل «دولت اسلامی»، جنایتی در ژوئن ۲۰۱۴ به وقوع پیوست که از فجایع هولناک قرن به حساب می‌آید.

روز ۲۳ خرداد سال ۱۳۹۳ مصادف با ۱۵ ژوئن سال ۲۰۱۴ جنایتی در پایگاه هوایی اسپایکر در تکریت عراق به وقوع پیوست که در تاریخ کم نظیر است.

اسپایکر پایگاهی هوایی در حومه شمال غربی شهر تکریت مرکز استان صلاح‌الدین واقع در ۱۷۰ کیلومتری شمال بغداد است که در زمان صدام احداث شده بود.

این پایگاه جزو سه مکان استراتژیک دولت عراق محسوب می‌شد که اتفاقا نام آن هم توسط آمریکایی‌ها در زمان اشغال عراق انتخاب شده بود. نامی که برگرفته از اسم یک خلبان آمریکایی به نام «مایکل اسکات اسپایکر» است و گفته می‌شود برای تحقیر مردم عراق نام بزرگترین پایگاه هوایی این کشور به نام یک آمریکایی ثبت شده است.

اسپایکر یکی از شریان‌های حیاتی نقاط شمالی عراق است که داعش با این کار توانست راه‌های کمک‌رسانی به این مناطق از جمله «تکریت» را قطع کند. تکفیری‌ها با کمک خائنانی از عشایر منطقه، مسئولان محلی منطقه صلاح‌الدین و برخی نظامی‌ها توانستند دست به چنین جنایتی بزنند.

۳ روز بعد از سقوط موصل و سیطره تکفیری‌های داعش بر این شهر، بیش از ۴هزار دانشجو در پایگاه اسپایکر در حال آموزش بودند که بدون هیچ سلاحی به شکل ناگهانی خود را در محاصره داعش دیدند.

عناصر داعش به دانشجویان اسپایکر وعده دادند در صورت تسلیم شدن، آزاد خواهند شد. داعشی‌ها این پایگاه را به اشغال خود در آوردند و پس از اشغال، خلف وعده کرده و در یک جنایتی بزرگ، نزدیک به ۲هزار عراقی را در این پایگاه هوایی به شهادت رساندند.

نیرو‌های داعشی پس از به شهادت رساندن دانشجویان نظامی غیرمسلح، یا اجساد آن‌ها را درون رود دجله انداختند و یا در گور‌های دسته‌جمعی دفن کردند؛ به طوری که رود دجله تا مدت‌ها رنگ خون به خود گرفته بود. برخی از این افراد نیز زنده به گور شدند.

یکی از دانشجویان این پایگاه که جان سالم از این جنایت به در برده بود می‌گوید: «ما هنگامی که خبر نزدیک شدن داعش به اسپایکر را شنیدیم، لباس شخصی پوشیدیم ولی دیر شده بود زیرا عناصر داعش که حدود یکصد نفر بودند، وارد اسپایکر شده بودند. عناصر داعش دستان ما را بستند و سوار ده‌ها کامیون کردند و هر کسی را که کوچکترین حرکتی از خود نشان می داد، می‌کشتند و کسانی که زیر دست و پا مانده بودند نیز جان خود را از دست دادند. ما را به صف کردند و با تیر، همکلاسی‌هایم را کشتند و خون یکی از آن‌ها به چهره‌ام پاشید و تیری که به سوی من شلیک شد، به من اصابت نکرد و من خودم را در چاله‌ای که روبرویم حفر شده بود، انداختم و خود را به مردن زدم».

سردار شهید حاج قاسم سلیمانی هم در یکی از سخنرانی‌های خود به این جنایت واکنش نشان داده و توضیح دادند: «در هیچ دوره‌ای از تاریخ، در زمان بربرها و تاتارها، حتی در حمله مغول، تاریخ شاهد این همه خشونت، توحش و سختی نبوده است. ۲۲۰۰ نفر از جوانان دانشکده اسپایکر عراق را دست بسته سربریدند و تیرباران کردند، هزاران زن و دختر ایزدی را بین خودشان به حراج گذاشتند و طفل نوزاد را از بغل مادرش جدا کرده و جلوی چشم مادر سوزاندند. در تاریخ همچین توحشی نداشته‌ایم».

اما در حالی که ۹ سال از این جنایت گذشته هنوز پیکر بسیاری از دانشجویان به قتل رسیده کشف نشده، سازمان ملل و جامعه جهانی از همان ابتدا نسبت به این واقعه سکوت کردند. درحالی که کوچک‌ترین اتفاق‌ها در ایران و یا خاورمیانه، توجه جامعه جهانی را به خود جلب کرده و یه کمک مزدوران وطنی، چندین قطعنامه را علیه دولت‌ها به ارمغان می‌آورد، در این جریان این افراد سکوت اختیار کردند و اخبار این وقایع بایکوت شد.

عملیات‌های تروریستی اینچنینی داعش و کشتار دسته جمعی بی‌گناهان، حتی به داخل مرزهای ایران نیز کشیده شد. حمله تروریستی به مجلس شورای اسلامی که اخیرا مشخص شده با همکاری سازمان «منافقین» صورت گرفت و در تازه‌ترین آن‌ها، حمله تروریستی به حرم شاهچراغ در شیراز.

اکنون این خاطرات موجب شده تا کاربران نیز در سالگرد این جنایت هولناک، خطرها و پیامدهای پشت به وطن، اعتماد به دشمن و کوچک شمردن امنیت را به مخاطبان گوشزد کنند.

منبع: خبر۲۴