وقتی رونالدو گریه کرد، کسی نخندید

ببینید | طبقه هفتم جهنم

ببینید | شادمانی مادرانه

گریه تلخ رونالدو پس از بازی با مراکش می‌توانست به‌عنوان تصویری نمادین از این بازی به یادها بماند، به ویژه با یادآوری اینکه احتمالا این آخرین حضور رونالدو در جام جهانی بود و پس از این دیگر این لحظه به چشم هواداران فوتبال هیچ وقت تکرار نخواهد شد.
کد خبر: ۱۳۹۰۳۸۱
تعداد بازدید : 254

بازی تاریخ‌سازی که به صعود اولین تیم آفریقایی تاریخ به نیمه‌ نهایی جام‌ جهانی منجر شد. این تصویر نمادین حتی می‌توانست گل یوسف النصیری به پرتغال باشد، گلی که با پرشی اعجاب‌انگیز منجر به این تاریخ‌سازی شد. گلی که حتما نه تنها در تاریخ فوتبال تیم مراکش که در خاطره جمعی چند نسل از آفریقایی‌ها به یاد خواهد ماند.

گلی که حتی تعبیرهای فرامتنی بسیاری به همراه داشت و بسیاری از آن تعبیرهای سیاسی کردند.  اما بدون شک، تصویر نمادین این بازی پس از سوت پایان بازی بود که ثبت شد، جایی که سوفیان بوفال، بازیکن تیم مراکش ترجیح داد شادمانی‌اش از این پیروزی را با مادرش روی چمن سبز زمین جشن بگیرد. ت

صویری که حالا نماد این بازی شده است رقص شادمانه او همراه با مادرش در قطر است، تصویری که احتمالا از جمله صاویر ماندگار تاریخ جام‌های جهانی خواهد شد، تصویری در کنار گل قرن مارادونا در سال 1986، یا خوشنودی پله در سال 1954 و حتی ضربه سر زین‌الدین زیدان یه سینه ماتراتزی در جام جهانی 2006. در کنار آلبوم تصویری جام‌های جهانی حالا باید جای یک عکس دیگر را باز کنیم، عکسی که برخلاف تمام تصاویر به جا مانده ارتباط مستقیمی به جریان مسابقه فوتبال ندارد.

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰
جداسازی برای کارآمدی

رئیس کمیسیون عمران مجلس در گفت‌وگو با «جام‌جم» از طرح تفکیک وزارت راه و شهر‌سازی می‌‌گوید

جداسازی برای کارآمدی

نیازمندی ها