گفتگو با رضا رویگری به مناسبت تولد ۷۴ سالگی اش

رضا رویگری سال ها پیش در بحبوحه انقلاب سرود به یادماندنی «الله الله» را خواند که هنوز هم جزو خاطرات نسل اول و دوم انقلاب است. او در سالهای اوج و فعالیتش در دهه های ۶۰ و ۷۰ با تعدادی از مشهورترین و بهترین فیلمسازان چون داریوش مهرجویی، ساموئل خاچیکیان، داوود میرباقری و سیروس الوند همکاری کرد و این روزها با وجود اینکه چند سال پیش سکته سختی داشته، اما همچنان پیگیر فعالیت های بازیگری اش است.
 
این بازیگر در شروع ۷۴ سالگی از حال و هوای این روزهایش به جام جم آنلاین می گوید: در این روزها از زندگی راضی نیستم. چون مردم کشورم با انواع و اقسام مشکلات دست به گریبان هستند. وقتی مردم کشورم شاد نیستند، منی که برایشان کار می کنم هم شاد نیستم. دلم می خواست همگی در آرامش و رفاه می توانستیم کنار هم زندگی و کار کنیم.  
 
رویگری درباره وضعیت جسمانی اش توضیح می دهد: بعد از سکته مغزی که داشتم روزهای بسیار سختی را گذراندم تا به مرور کمی بهتر شدم. دکتر برایم هفته ای سه روز فیزیوتراپی تجویز کرده و اگر بتوانم درمانم را مرتب انجام دهم بهتر هم خواهم شد.
 
او که این روزها مشغول بازی در سریال اپیزودیک «المپیادی ها» به کارگردانی حسن حجگذار است، درباره این سریال یادآور شد: این سریال از چندی پیش در مشهد و روستای اخلمد مقابل دوربین رفته است. این سریال قصه تازه ای دارد که مطمئنا مردم آن را خواهند پسندید. برای فیلمبرداری این مجموعه دائم به مشهد رفت و آمد می کنم و هرچند که کرونا آمد و شدها را محدود کرده، اما مردم به قدری محبت دارند که تمام سختی ها برای من آسان می شود. هر زمان که وارد فرودگاه تهران یا مشهد می شوم از داخل ماشین تا داخل هواپیما لطف مردم شامل حالم می شود و کمکم می کنند.
 
رویگری با تاکید بر شیرینی زیارت حرم امام رضا (ع) در این ایام، ادامه می دهد: قربان امام رضا (ع) بروم که حرمش کرونا و غیر کرونا نمی شناسند و همیشه پر از زوار عاشق است. من هم در مشهد که بودم به زیارت امام رضا (ع) رفتم. البته در آنجا هم خادمین حرم نظارت کاملی روی رعایت نکات بهداشتی از سوی زوار داشتند و مراقب بودند که پروتکل های بهداشتی انجام شود.
 
بازیگر فیلم های سینمایی چون «اجاره نشین ها»، «عقاب ها» و «دخترم سحر» درباره جشن تولدهای دوران قدیم می گوید: آنزمان که ما بچه بودیم کسی در قید و بند جشن تولد گرفتن و کادو دادن نبود و اصلا به این حرف ها اعتقاد نداشتند. در آن روزها هیچوقت کادوی تولد آنچنانی نگرفتم که الان در این سن به یادم مانده باشد.
 
او در پاسخ به سوالی درباره آرزویش در ۷۴ سالگی، پاسخ می دهد: همیشه اول برای مردم کشورم آرزو کردم و بعد برای خودم. دوست دارم مردم در آرامش و صلح باشند و خداوند به من سلامتی بدهد تا برای این مردم کار کنم و کرونا که مهمان ناخوانده دنیا شده هر چه زودتر از این مهمانی خسته شود و برود.