علت افزایش چسبندگی خودرو به وسیله کنترل کشش چیست؟+عکس

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از دیجیاتو، کنترل کشش این روزها تبدیل به فن آوری رایج در صنعت خودروسازی شده است اما جالب است که بدانید این سیستم باعث افزایش کشش خودرو نمی‌شود و از طرق مختلف و غیر مستقیم کشش و چسبندگی خودرو را افزایش می‌دهد.

 

به طور دقیق، کشش به معنی توانایی ایجاد چسبندگی بین لاستیک خودرو و سطح (برخورد مستقیم با سطح آسفالت) در هنگام شتاب گیری یا ترمز گرفتن است.
سیستم کنترل کشش (TCS) توانایی افزایش چسبندگی بین لاستیک خودرو و سطح را ندارد اما می‌تواند با کنترل میزان چرخش چرخ‌ها آن‌ها را در حالت مطلوب قرار دهد و از لغزش چرخ‌ها جلوگیری کند.

 

خودروسازان آلمانی از مخفف ASR برای سیستم کنترل کشش استفاده می‌کنند که به معنی «کنترل لغزش» است. در ASR با تغییر لاستیک، شرایط سطح جاده و حتی وزن خودرو میزان کشش تغییر می‌کند.
خودروهایی معمولی که فاقد «محدود کننده لغزش دیفرانسیل (LSD)» هستند و از دیفرانسیل باز یا مستقیم بهره می‌برند در هنگام چرخش سریع بر سر پیچ ها امکان چرخش سریع تر چرخ خارجی را فراهم می‌کنند. این در حالی است که گشتاور همچنان به صورت یکسان به هر دو چرخ ارسال می‌شود.

 

بر روی یک سطح لغزنده در صورت از دست رفتن چسبندگی، چرخ شروع به لیز خوردن می‌کند و گشتاور مورد نیاز برای ایجاد چسبندگی مناسب به چرخ ارسال نمی‌شود و راننده کنترل خودرو را از دست می‌دهد.
در این حالت سیستم کنترل کشش الکترونیکی که امروزه به طور گسترده در صنعت خودروسازی استفاده می‌شود ورود پیدا می‌کند.

 

در واقع کنترل کشش الکترونیکی همان کاری را انجام می‌دهد که LSDهای مکانیکی اولیه «محدود کننده لغزش دیفرانسیل» انجام می‌دادند. نوع مکانیکی این سیستم دارای کلاچ و دنده است که در صورت لیز خوردن یک چرخ با قفل کردن هر دو چرخ از لیز خوردن خودرو جلوگیری می‌کند.
در صورت استفاده از تنظیمات اضافه امکان بیش فرمانی برای چرخ های عقب نیز فراهم می‌شود که می‌تواند بر روی هندلینگ خودرو تاثیر بگذارد.

 

به همین دلیل مهندسین به دنبال یک راه حل ارزان قیمت و مدرن برای خودروهای معمولی بودند تا بدون اینکه بر روی هندلینگ تاثیر بگذارد از لیز خوردن چرخ‌ها جلوگیری کنند.
این مسئله هم در خودروهای دیفرانسیل جلو و هم دیفرانسیل عقب مهم است زیرا امروزه خودروهای دیفرانسیل جلو با قدرت و گشتاورهای زیاد تولید می‌شود و نیاز به کنترل چرخش چرخ های آن‌ها وجود دارد.

 

قدیمی ترین نوع سیستم کنترل کشش که همچنان از آن استفاده می‌شود از دیفرانسیل باز، ترمزها و سیستم ABS تشکیل شده است که از چرخش بیش از حد چرخ‌ها جلوگیری می‌کند.
سینگالهای دریافتی از سنسور سرعت ABS به سیستم کنترل کشش اعلام می‌کنند که یکی از چرخ ها در حال چرخش سریع تر به نسبت دیگر چرخ ها است. در نتیجه ترمز آن چرخ فعال می‌شود و از چرخش سریع تر آن جلوگیری می‌شود.
همچنین با استفاده از نرم افزار مدیریت موتور خودرو می‌توان زمان جرقه زنی شمع را به عقب انداخت یا به صورت الکترونیکی در صورت استفاده از دریچه گاز برقی سرعت شتاب گیری را کاهش داد تا ترمزها به آرامی چرخش چرخ‌ها را کنترل کنند.
سیستم های جدید و امروزی این کار را با دیفرانسیل‌های الکترونیکی و سیستم توزیع گشتاور  انجام می‌دهند.