در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
همین مطالبهگری افکار عمومی بود که باعث شده است تصمیمات اتخاذ شود و سرنوشت دریاچه برای مردم ایران مهم باشد. در طول هفت سالی که رئیس دولت تدبیر و امید احیای این دریاچه را به شکلی نمادین اولین مصوبه دولت خود تعیین کرد تا حالا که هنوز این دریاچه برای ماندن و نماندن دست و پا میزند، اتفاقات زیادی افتاده است. در همه این سالها وقتی سطح ترازی بالا میآمده و حرف از جان گرفتن دوباره این دریاچه میشده، دوستان دولتی همان را به نام خود سند زدهاند و با آن عکس یادگاری گرفتهاند و هر وقت هم اوضاع دریاچه وخیم شده، آن را به حضور ایران در کمربند خشکسالی گره میزدند و فغان از بیآبی سر دادهاند. آنچه هم در مطلب «دریاچهای غرق در فراموشی» در روزنامه جامجم مورخ 11 آبان امسال منتشر شد ناظر به همین نگاه است، این که حسن روحانی اعلام کند موفق شده است «دریاچه ارومیه را احیا کند و اگر نمیکرد شهری مثل تبریز وجود نداشت!» را باور کنیم یا خبر فردای همین ادعا را که دو تصفیه خانه فاضلاب تبریز و ارومیه به دلیل عدم تخصیص بودجه تعطیل شدند. این تناقضات خیلی بیشتر از این دو مقایسه است و صرف ذکر این دو مقایسه همزمانی تاسفبار این دو خبر است؛ وگرنه ادعای احیا شدن دریاچه ارومیه برای کارشناسان این حوزه جز لبخندی تلخ، آورده دیگری ندارد و برای مردمانی هم که دلشان برای این دریاچه میتپیده شوخی بینمکی است. واکنش ستاد احیای دریاچه ارومیه هم به این مطلب و ارسال جوابیه بلندبالا برای آن جالب توجه بود. جوابیه ارسال و منتشر شده بیشتر گزارشی از عملکرد ستاد احیای دریاچه ارومیه است که تحت لوای جوابیه امکان چاپ در این روزنامه را پیدا کرده است!
کارنامه دولت تدبیر و امید در حوزه حفاظت از محیط زیست آنقدر نا امید کننده است که حالا برای همان افکار عمومی که بخش مهمی از مطالبهشان در آن سالها دلخوش به احیای دریاچه ارومیه بود، رمقی نمانده برای پیگیری اوضاع دریاچه.
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در واکنش به حمله رژیم صهیونیستی به ایران مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
گفتوگوی «جامجم» با سیده عذرا موسوی، نویسنده کتاب «فصل توتهای سفید»
یک نماینده مجلس:
علی برکه از رهبران حماس در گفتوگو با «جامجم»:
گفتوگوی «جامجم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر