آنتی ایران‌اینترنشنال

دستور کار روشن بود. ایران اینترنشنال به هر قیمتی باید قبل از انتخابات ریاست جمهوری 96 در ایرانی بالا می‌آمد. از چند ماه قبل فراخوان‌‎های این شبکه ماهواره‌ای حتی بین اهالی رسانه در داخل ایران هم دست به دست می‌شد. شبکه جدیدی که قرار بود مقر آن در لندن باشد و حق‌الزحمه‌ها و پرداخت‌های آن نسبت به شبکه‌هایی مانند بی‌بی‌سی فارسی و من و تو بالاتر بود. اتفاقی که باعث مهاجرت بخشی از بدنه رسانه‎‌ای این شبکه‌ها به ایران اینترنشنال شد.
ما پیش از این با انتشار گزارشی در همین صفحات فرهنگی جام‌جم متذکر شده بودیم که ایران‌اینترنشنال از ابتدا سعی داشت به جای فعالیت‌های تیز سیاسی، تمرکز خود را روی مسائل اجتماعی و فرهنگی قرار دهد. نوع روایت این شبکه بیش از آن‌که به رسانه‌های سیاسی مانند «بی‌بی‌سی فارسی» و «صدای آمریکا» شبیه باشد یا مانند شبکه‌هایی مثل «من‌وتو» سبک زندگی و لایف استایل و لاکچری بازی فرهنگی را محور فعالیت خود قرار دهد، سبک نرم و روایی خبری خود را پیش می‌گیرد؛ سبکی که به یورونیوز فارسی شباهت بیشتری دارد.
خب احتمالا مثل باقی موارد به دنبال پاسخ به این سوال هستید که ته این شبکه ماهواره‌ای به کجا می‌رسد. سردبیر این شبکه در یک برنامه تلویزیونی در همین شبکه گفته است: «ما یک رسانه متعلق به بخش خصوصی هستیم. الان عمده رسانه‌های فارسی‌زبانی که خارج از ایران فعالیت کرده و برای فارسی‌زبانان اقدام به پخش برنامه می‌کنند رسانه‌هایی هستند که به یکی از دولت‌ها و حکومت‌های خارجی وابسته هستند. ایران اینترنشنال‌نیوز اما این‌گونه نیست و به بخش خصوصی تعلق دارد.» این ادعای آقای سردبیر با آنچه که فعالان رسانه‌ای حتی در داخل ایران از آن اطلاع داشتند یکسان نبود.
تریبونی برای تروریست‌ها
روایت کارشناس یکی از شبکه‌های تلویزیونی فارسی‌زبان خارج از کشور که به دلیل رقابت‌های بین خودشان، دل خوشی از ایران‌اینترنشنال ندارد درباره این موضوع شنیدنی است: «امتیاز شبکه تلویزیونی ایران اینترنشنال متعلق به مؤسسه رسانه‌ای گلوبال مدیاست. سهامدار اصلی این مؤسسه آقایی به نام عادل عبدالکریم است. یک عرب سعودی است.
این‌که این فرد، چنین بودجه‌ای را از چه طریقی و کجا جذب کرده هم سؤال دیگری است.» احتمالا جالب است بدانید که سعودی‌ها این شبکه را با کمک چه کسانی بالا آورده‌اند. علی‌اصغر رمضان‌پور که سابقه معاونت فرهنگی دوره وزارت ارشاد احمد مسجدجامعی را هم در سابقه دارد در مورد مخاطب هدف ایران‌اینترنشنال گفته است: «مخاطبان ما همه فارسی‌زبانان در ایران و خارج از ایران هستند. البته ما این هدف را در چشم‌انداز خود لحاظ کرده‌ایم که ارتباط نزدیک‌تری با جوانان داشته باشیم.» با همه اینها در مواردی هم دم خروس شبکه بیرون زده است؛ پوشش زنده کنفرانس منافقین در پاریس یا مصاحبه با تروریست‌هایی که در مناطق مرزی غرب ایران دست به اقدامات تروریستی می زنند از مصادیق این دم‌خروس‌هاست. بعضی اقدامات ایران‌‎اینترنشنال مانند اهمیتی که این شبکه به پوشش زنده اجلاس منافقین در پاریس می‌دهد یا آنتن زنده در اختیار اعضای گروهک تروریستی پژاک قرار دادن، به طور جدی حرف‌هایی را که راجع به وابستگی مالی ایران‌اینترنشنال به سعودی‌ها زده می‌شود، تقویت می‌کند.