سرزمین اشک‌ها و لبخندها

سوله شماره 7 برج میلاد
حدود ساعت 14 وارد سوله بزرگی می‌شویم که گروه تولید در تدارک مهیا کردن شرایط ضبط برنامه هستند. ضمن این‌که قرار است دو برنامه ضبط شود. مجری و تهیه‌کننده هنوز از راه نرسیده‌اند و ترجیح می‌دهیم در استودیو قدم بزنیم و نگاهی به اطراف بیندازیم، چند اتاق در پشت استودیو قرار دارد که یکی از اتاق‌ها مخصوص گریم و لباس است و دیگری برای گروه تدوین. وارد استودیو که می‌شویم، نگاهمان به دیوارهایی می‌افتد که پر از قاب‌های خاطره‌انگیز زیباست.
عکس‌هایی از هنرمندان در سال‌های دور و برخی قاب‌های خالی. در این بین عده‌ای که برای تماشا و حضور در این برنامه ثبت‌نام کرده‌اند هم وارد سوله می‌شوند و منتظر می‌مانند. علیمردانی با چهره جدیدی که نشان از تست گریم کار تازه وی دارد، از راه می‌رسد و پس از صرف غذا به اتاق گریم می‌رود. قطعا در قسمت‌های آینده با چهره تازه‌ای از این بازیگر در اجرای برنامه رو‌به‌رو خواهید بود. یکی از مهمانان برنامه هم وارد VIP می‌شود اما به خاطر این‌که لو نرود از گفتن نام مهمانان معذوریم. اما دو هنرمندی حضور دارند که خاطرات بسیاری را در گذشته رقم زده‌اند. در این بین نور استودیو تنظیم می‌شود و یکی از بچه‌های صحنه دکور برنامه را که شامل نوار کاست و یک نوار VHS است برای ضبط
تمیز و مرتب می‌کند.
یکی از نکات جذاب برنامه، دکور آن است که هنرنمایی پیمان قانع محسوب می‌شود. پس از این‌که گریم علیمردانی تمام می‌شود با نویسنده، متن را مرور می‌کند و وارد استودیو می‌شود که به محض ورود با استقبال خوبی از جانب تماشاگران رو به رو می‌شود و این، نشان از محبوبیت او دارد.
علیمردانی با حضار صحبت می‌کند و خندیدن را هنگام اجرای استندآپ با آنها تمرین می‌کند. بعد از گپ و گفت مجری با تماشاگران، ضبط برنامه آغاز می‌شود.

هم مسیر زندگی هنرمندانیم
الهام حاتمی، تهیه‌کننده و کارگردان برنامه چهل‌تیکه درباره شکل‌گیری این برنامه و تغییر ساختار آن در فصل دوم به جام‌جم گفت: ایده اصلی برنامه متعلق به آقای احسانی است که دوست داشتند از گذشته‌ها برنامه‌ای داشته باشند که پیش از من از دوستان دیگری هم دعوت به همکاری کرده بودند که به دلایلی به توافق نرسیده بودند. البته من هم پس از برنامه «فیروزه» تصمیم نداشتم مدتی استراحت کنم. بنابراین حدود دو سالی بود که کار نکرده بودم. اگرچه در این مدت در شبکه یک برنامه‌های زنده داشتم. با این حال وقتی پیشنهاد این برنامه شد، خیلی روی آن فکر کردم که بتوانم با ایده جدید و متفاوت و جذابی برنامه را بسازم. بنابراین به داستان فانتزی اضافه کردم و در فصل قبل یکی از شانس‌های بزرگ من تیم خوب و حرفه‌ای کار بود که آدم‌های پر انرژی و پر ایده‌ای بودند.
وی افزود: ما در فصل یک هر برنامه را با یک موضوع کار می‌کردیم و با نگاه نو و جدیدی به موضوعات می‌پرداختیم. آن زمان برنامه‌ریزی هم به این شکل نداشتیم که فصل دومی برای این برنامه در نظر بگیریم. اما به آقای احسانی گفتم خیلی علاقه‌مند هستم فضایی را ایجاد کنیم که برای هنرمندان به نوعی بزرگداشت بگیریم. طرح برنامه ارائه شد و فصل دوم چهل‌تیکه شکل گرفت. البته من تعدادی برنامه در این زمینه ضبط کرده بودم که فکر می‌کردم بیشتر مناسب شبکه مستند است و مناسب شبکه نسیم نیست. ضمن این‌که بیشتر دوست داشتم سراغ هنرمندانی برویم که کمتر فعالیت می‌کنند.
حاتمی ادامه داد: خوشحالم هنرمندانی که مهمان برنامه بودند پس از گفت‌وگو و ضبط برنامه از حضور در چهل‌تیکه راضی بودند. به دلیل این‌که ما به حواشی آدم‌ها کاری نداریم. ما دستمان را در دست مهمان می‌گذاریم و مسیری را که طی کرده‌اند دوباره با هم طی می‌کنیم. اینگونه مخاطب متوجه می‌شود که به عنوان مثال آقای آتیلا پسیانی که الان در نقطه طلایی ایستاده، از 14 سالگی با مخالفت مادرش وارد این حرفه شده است. در این برنامه گاهی با لایه‌های پنهانی از زندگی‌شان رو به رو می‌شویم که مخاطب را غافلگیر می‌کند. ضمن این‌که برای برنامه ما شعاری انتخاب کرده بودیم مبنی بر این‌که چهل‌تیکه سرزمین اشک‌ها و لبخندهاست.
وی درباره انتخاب مجری برنامه هم توضیح داد: یکی دو گزینه دیگر هم برای میزبانی برنامه داشتیم، اما آقای علیمردانی جزو گزینه‌های اصلی بود. با وجود این‌که می‌دانستم قبول نمی‌کنند، اما سعی خودم را کردم. چون برای من انتخاب مجری چند فاکتور نیاز داشت. اتفاقا یکی از دلایلی که باعث شد با خانم پرسون برنامه را ادامه بدهیم سن ایشان بود. چون خانم پرسون با برخی از متن‌ها خاطره‌ای نداشت و خیلی سخت بود چیزی را که با آن خاطره ندارد به مخاطب انتقال بدهد. ضمن این‌که ما در این فصل گفت‌وگو داشتیم و باید مجری‌ای انتخاب می‌شد که یک سری خاطرات را خودش از گذشته داشته باشد. خیلی خوشحالم آقای علیمردانی اجرای برنامه را پذیرفتند. چون فکر می‌کنم برد برنامه ما حضور ایشان به عنوان مجری است. به این دلیل که آقای علیمردانی در کنار اجرای خوب و شیرینی که برای مخاطب دارد، انسان فوق‌العاده خوبی است. به نظرم به نوعی معلم اخلاق برای همه هستند.
حاتمی در پایان نیز درباره زمان پخش برنامه گفت: هنوز خیلی از افرادی که دوست دارم مهمان برنامه نشده‌اند. اما برنامه‌ریزی ما 60 برنامه است که فکر می‌کنم 24 قسمت پخش شده است. البته ممکن است ویژه‌برنامه‌ای هم برای شب یلدا داشته باشیم.

از اجرا و استندآپ فراری‌ام!

محمدرضا علیمردانی یکی از بازیگران و صداپیشه‌های محبوب تلویزیون است که در گفت‌وگو با جام‌جم از فعالیت‌های اخیرش گفت:
ظاهرا حسابی درگیر اجرا شده‌اید و انگار دیگر نمی‌خواهید بازی را تجربه کنید؟
اتفاقا پیشنهادهایی برای بازی دارم و فیلمنامه‌هایی برای من فرستاده می‌شود و می‌خوانم. اما همچنان مجموعه «دیرین دیرین» را کار می‌کنم که با دو فصل جدید در حال تولید است. برخی از آنها زمان کمتری دارد و در فصل بعد به صورت 15 الی20 دقیقه‌ای است که به صورت روزانه پخش نخواهد شد و پخش آن به صورت هفتگی است. البته من از این تغییر در زمان پخش خیلی رضایت دارم. چون این مجموعه باید به صورت هفتگی پخش شود تا جذابیتش را از دست ندهد. نکته جالب برای من این است که مخاطب این مجموعه بزرگ‌ترها هستند اما می‌بینم که بچه‌ها هم بیننده آن هستند.
اصلا چه شد که وارد حوزه اجرا شدید؟
من پیش از این برنامه اجرای یک برنامه، یک قسمتی را برای شبکه نسیم داشتم و همواره از اجرا و استندآپ و داوری فراری بودم. البته در برنامه «هزار داستان» هم یک قسمت به عنوان میزبان حضور داشتم. اما همان‌طور که گفتم معمولا از اجرا فراری بودم. ولی به دلیل ویژگی‌هایی که این برنامه داشت، دوست داشتم به عنوان میزبان در آن حضور داشته باشم. البته فکر نمی‌کردم به لحاظ زمانی هم فرصت میزبانی برنامه را داشته باشم.
شما براساس متن اجرا می‌کنید یا همه چیز بداهه است؟
همه چیز طبق متن پیش می‌رود. ما نویسنده محترمی داریم که متن‌ها را می‌نویسند و با هم در زمینه موضوع مورد نظر صحبت می‌کنیم و در نهایت به یک نتیجه مشترک می‌رسیم. البته همواره سعی می‌کنیم در این زمینه خلاقیت داشته باشیم که گاهی مورد تایید شبکه قرار نمی‌گیرد و برخی شوخی‌ها حذف می‌شود.
از ویژگی‌های چهل‌تیکه بگویید که شما را علاقه‌مند به اجرا کرد؟
وقتی خانم حاتمی با من درباره میزبانی برنامه صحبت کرد، احساس کردم ایده جالبی است و اگر منصفانه نگاه کنیم متوجه می‌شوید که برنامه اصل است و کپی از برنامه دیگری نیست. چون برنامه‌ای را سراغ ندارید که به تولیدات گذشته و آرشیوی خود سری بزند. ضمن این‌که ما نمی‌خواهیم در گذشته بمانیم یا با یادآوری گذشته حال امروزمان را خراب کنیم. بنابراین ضمن صحبت‌هایی که با خانم حاتمی در این زمینه داشتیم به این نتیجه رسیدیم که به گذشته سر بزنیم و ببینیم چه چیزهایی خوب و یا چه چیزهایی بد بود. بنابراین ویژگی برنامه نکاتی است که بیان کردم. از طرفی من تیم‌مان را خیلی دوست دارم. احساس می‌کنم گروه خوبی کنار هم جمع شده‌اند و همه در تلاشند تا خروجی خوبی را به مردم ارائه دهند. تنها نکته‌ای که در این میان وجود دارد شاید این است که برخی مدیران کمی می‌هراسند و به همین دلیل برخی اتفاقات از برنامه حذف می‌شود. البته که من فکر می‌کنم زمان بیشتری در پیش تولید لازم داشتیم تا بتوانیم بدرخشیم. چون توانمندی این گروه و به‌خصوص خانم حاتمی خیلی بیشتر از چیزی است که مخاطب می‌بیند.
با این اوضاع قرار است این تجربه را ادامه بدهید؟
من این تجربه را دوست دارم. ضمن این‌که پیشنهادهای دیگری هم برای اجرا به من شده است. اما نمی‌خواهم خیلی وارد این حوزه شوم. چون اساسا از اجرا و استندآپ فراری هستم.
اصلا ضرورت ساخت این برنامه برای شما چه بوده؟
فکر می‌کنم در این برنامه من و خانم حاتمی و به طور کلی خیلی دوست داریم میزبان عزیزان هنرمندی باشیم که متاسفانه به دلایلی این اتفاق هنوز نیفتاده است. چون ما هنرمندان بسیاری داریم که برای مردم و تلویزیون خیلی زحمت کشیدند و از این رو متاسفیم که به دلایل مختلف نمی‌توانیم از حضورشان در برنامه بهره بگیریم.
نمی‌ترسید تکرار لحن و صداهای قبلی در اجرای استنداپ کمدی باعث از بین رفتن مزه یا تاثیر آن بشود؟
اصلا به این موضوع فکر نمی‌کنم. من وقتی یک ماجرایی را تعریف می‌کنم وقتی به کاراکتر بچه برسم، بچه می‌شوم. به کاراکتر پدرزرگ برسم پدربزرگ می‌شوم و.... من حتی لطیفه هم که تعریف می‌کنم از همان ابتدا یاد گرفتم که معمولی تعریف نکنم و به شنونده تجسم می‌دهم. از این کار بیشتر لذت می‌برم و فکر می‌کنم مخاطب هم دوست داشته باشد. بنابراین این یک کار فکر شده نیست، این طبق عادت است.

زینب علیپور طهرانی

رسانه