پادشاهان پیاده در مسیر حسین(ع)

در «پادشاهان پیاده» همه‌جور آدمی در ارتباط با رابطه‌اش با امام حسین(ع) صحبت کرده است؛ از آدم‌های خیلی معتقد و مومن گرفته تا آنها که به اعتراف خودشان پیش از این سفر خیلی هم اعتقادات سفت و محکمی نداشتند. پادشاهان پیاده از غربی‌ترین نقاط کره زمین یعنی شمال قاره آمریکا تا همین شهرهای مختلف ایران راوی دارد؛ راویانی با قصه‌های مختلف که خواندن هر کدام شما را با دریایی از معجزات و کرامات اهل بیت(ع) آشنا می‌کند.
پادشاهان پیاده البته نقص‌هایی هم دارد که شاید یکی از اصلی‌ترین آنها عدم برقراری توازن در روایت برخی خاطرات و اطناب کلام در برخی از این روایت‌هاست. بهزاد دانشگر و محمدعلی جعفری، دو گردآورنده این کتاب سعی کرده‌اند لحن گوینده خاطرات را برای ایجاد پیوندی قوی‌تر میان مخاطبان با اثر حفظ کند؛ مساله‌ای که در بعضی موارد جواب نداده و البته در خیلی از موارد نیز باعث استحکام ارتباط حسی و عاطفی مخاطب با اثر می‌شود.

اطلاعات فوری
عنوان: پادشاهان پیاده
نویسندگان: بهزاد دانشگر و محمدعلی جعفری
ناشر: عهد مانا
تعداد صفحات: 312
قیمت: 31هزار تومان
پیش‌بینی زمان مطالعه: 6 تا 8 روز

خادمانی بی‌ادعا با چند دستکش و کیسه زباله
لحظه خاص استجابت دعا

چند سال پیش بود که یکی از چهره‌های مدیریتی با انتشار پستی کاملا سیاسی، غیراخلاقی و کنایه‌وار خطاب به زائران سیدالشهدا(ع) در اربعین از کثیف شدن مسیر عبور زائران گلایه کرده بود؛ حالا شاید بد نباشد خاطره یکی از حاضران در این سفر خاص را که جوانی 30 ساله از یزد است درباره گروه‌های داوطلب تمیز کردن مسیر زائران اربعین از کتاب «پادشاهان پیاده» بخوانیم: «اولین مرتبه که می‌خواستم در پیاده‌روی اربعین شرکت کنم، دوستان طرحی به ذهنشان رسیده بود برای نظافت مسیر و جمع کردن آشغال‌های سطح جاده؛ طرح «جای پای یار». قبول کردم و همراهشان رفتم. تنها ابزارمان تعدادی دستکش بود که بردیم. هر چه روزها می‌گذشت، حجم زائر زیاد می‌شد تا جایی که دیگر از پس کار برنمی‌آمدیم؛ یعنی اکثرا طوری بود که هنگام شب دوستان بعد از خوردن شام تا ساعت یک و دو شب زباله جمع می‌کردند. حجم التماس دعاها خیلی زیاد شده بود؛ شفاهی می‌گفتند یا پیامکی و از طریق شبکه‌های اجتماعی می‌نوشتند که یادم نرود. اینها را می‌گذاشتم وقتی خروارها آشغال ریخته بود و باید با دست همه را جمع می‌کردم و سرتاپایم کثیف شده بود، دعایشان می‌کردم. به نظر خودم در این لحظه که آدم خودش را خوار و خفیف کرده و در آشغال‌ها می‌لولد، وقت استجابت دعاست و ردخور ندارد.»

خاطره شیرین یک زائر شیرازی
منم شیخ مجتبام!

حسین جوان 23 ساله شیرازی یکی دیگر از راویان این کتاب است که خاطره جالب خود از این سفر را این‌گونه نقل می‌کند: «آقا من هر چه خاطره دارم از کربلا و امام حسین(ع) وقتی تعریف کنم خنده‌ات می‌گیرد. اصلا مدل ما این طوری است. امام حسین(ع) بین این همه زوارش چند تایی خُل و چِل داشته باشد؟ یک بار آمدیم عراق دیدیم با هرکدام از این عراقی‌ها صحبت می‌کنیم، هی می‌گویند این شیخ احمده، این شیخ محموده. ما هم گفتیم: «خب منم شیخ مجتبام.» دیدیم اوه چه احترامی می‌گذارند. چند روز گذشت تا این‌که یک روز گفتند امروز شیخ احمد برایش مشکلی پیش آمده و گفته شیخ مجتبا امروز بایستد برای نماز.» هر چی بالا و پایین کردم دیدم نمی‌شود نماز بندگان خدا را خراب کنم. گفتم: «آقا من دروغ گفتم... شکر خوردم... من شیخ نیستم.» دلخور شدند اما نیم ساعت بعد برگشتند و گفتند تو به ما دروغ گفتی، تو شیخ هستی! عکسی توی گوشی آنها بود از چند ماه قبل. بین رفقا داشتیم شوخی می‌کردیم و من لباس یکی‌شان را که طلبه بود، پوشیدم و عکس انداختم. حالا هم توی گوشی رفیقم بود. گفتم: «ای تو روحت محسن...».

عشاق الحسین(ع) از همه جای جهان می‌آیند
دور همی یاران مهدی (عج)

مواجهه زائران غیرعرب زبان با زائران ایرانی هم اتفاقات و خاطرات جالبی دارد؛ یکی از زائران تایلندی اربعین خاطره خود را برای گردآورندگان پادشاهان پیاده این‌گونه شرح می‌دهد: «بعضی‌ها اصلا نمی‌دانند تایلند شیعه هم دارد. فکر نکنید تایلند فقط چیزهای بد دارد. بروید منطقه مسلمان ما. شیعه هم هست آنجا. اصلا چرا تایلند را ول کردیم آمدیم قم پیش حضرت معصومه(س)؟ پیش امام رضا(ع) در مشهد؟ قشنگ‌ترین جای کشور ما، برایمان به قشنگی این موکب نیست؛ چون اینجا کنار اماممان هستیم. چون اینجا کنار بقیه شیعه‌هاییم از همه دنیا. اربعین غیر از ارتباط با امام حسین(ع) و امام زمان(عج) این خوبی‌ها را هم دارد. امروز امام حسین(ع) ما را جمع کرده در اینجا. ما از تایلند آمدیم، دیگری از اندونزی، امام زمان(عج) ما را اینجا جمع کرده تا ما آشنا بشویم. این اتفاق حتما ارتباط دارد با ظهور امام زمان(عج). وقتی می‌خواهیم بیاییم کربلا، بیشتر اقوام می‌گویند خطرناک است، امنیت نیست، ولی مادر آرام‌اند. می‌گویند من شما را می‌سپارم به امام. پدرم می‌گویند من شما را قربانی می‌کنم در راه خدا. برو!»

احسان سالمی
روزنامه‌نگار