سرباز فراموش شده

همان سرباز وظیفه‌ای که در حادثه اهواز در میان تیراندازی‌های پیاپی تروریست‌ها توانست یک زن و سه کودک را از مهلکه نجات دهد و صحنه‌ای ماندگار را از دلاوری‌های سربازان وطن خلق کند؟
او مجتبی محمدی نام دارد؛ جوان اهوازی 25 ساله که آن روزها سرباز یگان فاوای تیپ 192 زرهی نیروی زمینی ارتش بود و در ماه‌های اول بعد از حادثه، مسؤولان نظامی گوناگونی از او قدردانی و رسانه‌های بسیاری با او مصاحبه کردند. اما او امروز بدون این که شغلی داشته باشد و درآمدی برای سر و سامان دادن به زندگی‌اش، گوشه خانه نشسته و دیگر نه خبری از آن تشویق و قدردانی‌هاست و نه‌خبری از عمل به وعده استخدام، قولی که بسیاری از مسؤولان در رده‌های مختلف در روزهای اول بعد از حادثه به او دادند.
از محمدی می‌خواهیم از چند نفر از مسؤولانی که ابتدا قول استخدام داده و امروز زیر قولشان زده‌اند، نام ببرد. او اما پاسخ می‌دهد: احتیاجی به ذکر نام نیست. خود این افراد می‌دانند که هستند و چه قول‌هایی به من داده‌اند. فقط در همین حد به شما بگویم که بین آنها، هم فرماندهان نظامی هستند و هم مدیران دولتی، اما هیچ‌کدام به وعده‌هایشان عمل نکرده‌اند. خودم نیز به هرجایی که فکرش را بکنید برای استخدام سر زده‌ام، اما جز شنیدن وعده‌های بی‌عمل هیچ چیزی عایدم نشده است.
این اتفاقات سرباز فداکار حادثه تروریستی اهواز را به این نتیجه رسانده که او فقط در همان روزهای اول بعد از حادثه به کار مسؤولان و رسانه‌ها می‌آمد و به نظرش می‌آید که امروز همه او را
فراموش کرده‌اند.
البته ناگفته نماند که مسؤولان نیروی زمینی ارتش بعد از این حادثه، مبلغ یک میلیون تومان به محمدی پاداش دادند و دو ماه اضافه خدمت ناشی از غیبت او را بخشیدند، به نحوی که چند روز بعد از حادثه تروریستی، خدمت این سرباز به پایان رسید.
اما به گفته او، در این یک سال هیچ‌کدام از مسؤولان برای جذب او در مراکز دولتی یا نیروهای مسلح کار خاصی انجام نداده‌اند. بنابراین مهم‌ترین خواسته این جوان از مسؤولان، این است که شغلی با بیمه و درآمد متناسب برایش دست‌وپا کنند تا کسی که یک روز آوازه دلاوری‌هایش در حادثه اهواز بر سر زبان‌ها بود، امروز بتواند به زندگی خود سر و سامان بخشد.