آسیب‌های موسیقی نواحی در خیابان

همین ماجرا سبب شده که خبرگزاری ایسنا در بررسی چنین نگاهی به موسیقی نواحی، این سوال را پیش بکشد که بردن موسیقی نواحی به خیابان‌ها آن‌ هم به شکل سازماندهی‌شده، تا چه اندازه در شناساندن این نوع موسیقی به مردم کمک خواهد کرد؟ آیا برای این کار از هنرمندان حرفه‌ای استفاده می‌شود؟ و این‌که برای این اقدام آیا می‌توان آثار تخریبی هم متصور بود؟ این خبرگزاری، برای دریافت پاسخ این سوالات، با علی مغازه‌ای کارشناس و پژوهشگر موسیقی اقوام، گفت‌وگوی مفصلی داشته است که مهم‌ترین حرف‌های او در این باره را گزین کرده‌ایم:
کار درستی نیست که نهادی دولتی موسیقی اقوام را با استفاده از نوازنده‌های محلی در جایی مانند مترو اجرا می‌کند. چون دولت در چنین حالتی قصد دارد یک فرهنگ خاص را آن‌گونه که خودش می‌خواهد، هدایت کند. این کار دستاوردی برای مردم، هنر و هنرمند نخواهد داشت. حقیقت این است که نیازی نیست دولت اجرای خیابانی موسیقی نواحی بگذارد؛ زیرا بیش از نیم‌قرن است ما شاهد اجرای سازهایی از جمله سرنا، دهل، دایره، بالابان و... توسط نوازندگان دوره‌گرد در جای جای تهران هستیم. پس روشن است که این بحث نه جدید و نه بغرنج است.
برخی موضع‌گیری‌های بد و ناشایست نسبت به موضوع موسیقی خیابانی توسط برخی مطرح شده که از آن به عنوان تکدی‌گری و گدایی یاد می‌کنند. به همین دلیل جلوی کار آنها گرفته می‌شود.
در حالی که افراد دیگری از همان دولتی‌ها از این افراد برای اجرا در مترو استفاده می‌کنند.
دولتی‌ها با این اقداماتشان هنرِ نوازندگان دوره‌گرد را محدود کرده و در عین حال یک خرده‌فرهنگ را از بین می‌برند.
اتفاقا موسیقی نواحی با دخالت دولت بیشتر در معرض نابودی خواهد بود. هر امر فرهنگی خودبسنده و پویاست و اگر نمی‌توانیم آن را حمایت کنیم با مدل آیین‌نامه و بخش‌نامه با آن برخورد نکنیم. خودش بلد است زندگی خودش را ادامه دهد؛ چراکه هزاران سال است این فرهنگ شکل گرفته و ادامه داشته است.