دماوند جای اشتباه نیست

حالا نه این‌که با گذشت زمان از ارزش این کار کم شده باشد یا مثلا کلاسش پایین آمده باشد.
نه اصلا این طور نیست اما در چند سال اخیر به‌خاطر افزایش آگاهی و شناخته شدن مسیرهای مختلف صعود به قله دماوند خیلی‌ها راهی رشته‌کوه البرز می‌شوند و پس از تجربه اولین صعودشان آن را به بقیه هم توصیه می‌کنند.
نفس این اتفاق چیز بدی نیست چرا که تجربه فتح بزرگ‌ترین قله کشورمان به قدری جذاب و زیبا است که آدم‌ها به عنوان یک خاطره لذت بخش آن را به یک دیگر توصیه کنند اما مشکل آن جایی رخ می‌دهد که خیلی‌ها تصور می‌کنند با یک بار صعود به دماوند آن هم همراه با سرتیم و کلی تجهیزات و...
خودشان کارشناس و مربی شده‌اند.
به همین خاطر با راهنمایی‌های غلط یا توصیف نه‌چندان دقیق ماجرا باعث می‌شوند خیلی‌ها بدون آمادگی ذهنی و جسمانی راهی دماوند شوند.
این اتفاق در بهترین صورت یک صعود نا موفق را به بار می‌آورد اما از آن طرف ممکن است راهی بدون بازگشت باشد.
ممکن است یک غفلت ساده، یک گم شدن لحظه‌ای وغیره موجب مرگ یا اتفاقات تلخ دیگر کوهنورد شود. متاسفانه این راهنمایی‌های غلط مثل صعودکنندگان به قله دماوند در چندسال اخیر به شکل مرتب افزایش یافته و همین باعث شده هر از گاهی شاهد اخبار تلخی درباره کوهنوردان دماوند باشیم.
برای افزایش آگاهی مخاطبان و آشنایی با سختی‌ها و جذابیت‌های صعود به دماوند این هفته به سراغ یکی از دوستانمان رفتیم که اخیرا برای اولین بار توانست بر فراز بام ایران قدم بزند.
مریم کریمی که پیشتر برایمان از سفرش به شیراز و گیرکردن در سیل نوشته بود این بار سراغ ماجرای صعود به دماوند و جزئیات این چالش جذاب رفته و ماجرای صعودشان را به همراه سختی‌هایش شرح داده است.
امیدوارم این مطلب جذاب باعث شود افرادی که قصد صعود به دماوند را دارند آماده‌تر از قبل به سمت این قله بروند و اگر هم هنوز آماده نیستند، کمی بیشتر صبر کنند تا به وقتش صعود موفقی را تجربه کنند.

سید میلاد ناظمی
روزنامه‌نگار