در منگنه قرار دادن ایران

اسرائیلی ها عادت دارند هر تهدیدی را به بدترین وجه آن بیان کنند ، ولی ایران به عنوان خطرناک ترین دشمن آنان محسوب می شود؛ چراکه احتمال می رود ایران به سلاحهای اتمی دست پیدا کند.

کد خبر: ۱۲۱۲۴۱

تقریبا تمامی اسرائیلی ها یک کشور اسلامی مجهز به سلاحهای هسته ای در خاورمیانه را تهدیدی برای موجودیت خود می پندارند. وزیر دفاع اسرائیل ، بنیامین بن ایرز، یک ماه پیش از جنگ عراق اعلام کرد: عراق یک معضل است... ولی اگر از من بپرسید می گویم ایران بسیار خطرناک تر از عراق است.
در نوامبر 2002 ، شارون از طریق مصاحبه پرسروصدایی با روزنامه تایمز لندن ، به طور علنی از ایالات متحده خواست با ایران برخورد کند. وی با توصیف ایران به عنوان مرکز تروریسم جهانی و آرزومند دستیابی به سلاحهای هسته ای اعلام کرد دولت بوش باید روز پس از تصرف عراق ، نیروهای نظامی زیادی را به سوی ایران گسیل کند. اواخر آوریل 2003 ، هاآرتز گزارش کرد که سفیر اسرائیل در واشنگتن خواستار تغییر رژیم ایران شده است.
او اظهار کرده بود که سرنگونی صدام کافی نیست و از نظر او ، امریکا باید کار خود را تا رسیدن به نتیجه مطلوب دنبال کند ؛ زیرا اسرائیل تهدید بسیار بزرگتری را از جانب ایران و سوریه احساس می کند. نومحافظه کاران تلاش زیادی کردند تا نظام سیاسی ایران را تغییر دهند.
در ششم می ، انجمن اقدام امریکا کنفرانس یک روزه مشترکی را با بنیاد اسرائیلی دفاع از دموکراسی ها و انجمن هادسون درباره ایران برگزار کرد. تمامی سخنرانان بشدت طرفدار اسرائیل بودند و بسیاری از آنان از ایالات متحده خواستند نظام سیاسی فعلی ایران را با یک دموکراسی جایگزین کند. طبق معمول ، چهره های برجسته نومحافظه کار انبوهی از مقالات درباره ضرورت تعقیب ایران نگاشتند ؛ به عنوان مثال ویلیام کریستول در 12 می در ویکلی استاندارد چنین نوشت: «آزادسازی عراق اولین نبرد بزرگ برای آینده خاورمیانه بود ، ولی نبرد بزرگتر بعدی البته امیدواریم که نظامی نباشد برای ایران خواهد بود.»
دولت بوش تلاش کرد با تعطیل کردن برنامه هسته ای ایران ، به فشارهای لابی اسرائیل واکنش نشان دهد ؛ ولی واشنگتن موفقیت چندانی به دست نیاورده است و ایران نیز در دستیابی به یک زرادخانه اتمی مصمم به نظر می رسد. لابی اسرائیل نیز ضمن این که فشار خود بر دولت ایالات متحده را افزایش داده ، همه راهبردهایی را که در آستین دارد، رو کرده است. هم اکنون نامه های سرگشاده و مقالات و تفاسیر مطبوعاتی همه نسبت به خطر قریب الوقوع یک ایران هسته ای هشدار می دهند و به طور خیلی موذیانه به اقدامی پیشگیرانه در صورت شکست دیپلماسی اشاره می کنند.