در انتظار فیفا دی دوم

به گزارش جام ‏جم آنلاین ، پس از کنار رفتن کی‏ روش و انتصاب این مربی به عنوان سرمربی تیم ملی فوتبال کلمبیا، نام‏های زیادی برای نیمکت تیم ملی فوتبال ایران مطرح شدند که بسیاری از این گزینه‎ها از همان ابتدا مشخص بود که بازی رسانه‎ای هستند وگرنه روح خودشان هم خبر نداشت که به عنوان گزینه سرمربی‎گری تیم ملی در رسانه‎های ایرانی مطرح می‎شوند! نخستین گزینه‎ها کلینزمن، مورینیو و زین‎الدین زیدان بودند که از همان اول کاملا مشخص به نظر می‎رسید که این سه گزینه هرگز به پایشان باز نمی‎شود و مطرح کردن نامشان تنها بر اساس راه انداختن یک بازی رسانه‎ای و احتمالا جلب توجه است، نکته جالب این است که فوتبالدوستان و هواداران تیم ملی ایران از همان ابتدا متوجه ساختگی بودن خبر حضور این مربیان برجسته در فوتبال ایران شدند که این موضوع نشان می‎دهد درک و فهم فوتبال دوستان ایرانی بسیار بالاتر از اینهاست که عده‎ای بخواهند با اخبار کذب و نادرست آن را دست‎کم بگیرند.

به هر حال در راستای اسم بازی با سرمربی بعدی تیم ملی فوتبال ایران، گزینه‎های دیگری همانند لوران بلان سرمربی مشهور فرانسوی و سپس ویچنزو مونتلا چهره سرشناس فوتبال ایتالیا عنوان شدند اما این دو گزینه نیز حتی تا میز مذاکره هم پیش نرفتند.

پس از آن تعدادی نام ریز و درشت از مربیان درجه دو که برخی از آنها ناشناس و گمنام بودند برای سرمربی‎گری تیم ملی فوتبال ایران بر سر زبان‎ها افتاد.

اما در میان همه نام‎های بزرگ و کوچک خارجی که به عنوان گزینه جانشینی کی‌روش مطرح می‎شد، گزینه‎های داخلی احتمال بیشتری برای انتخاب داشتند. علی دایی یکی از گزینه‎های هدایت شمرده می‎شد؛ اسطوره‎ای که البته یک بار در تیم ملی فوتبال ایران امتحان تلخی پس داده و با ناکامی از این تیم به دستور رئیس جمهور وقت اخراج شد. دایی با خاطره تلخ رقص سعودی‎ها در ورزشگاه آزادی با تیم ملی وداع کرد، همان روزی که عربستان در انتخابی جام جهانی 2010 آفریقا در ورزشگاه آزادی و مقابل چشمان هزاران تماشاگر تیم تحت هدایت علی دایی را شکست داد.

گزینه امتحان پس داده دیگر امیر قلعه‎نویی بود که مدام نامش برای بازگشت به تیم ملی فوتبال ایران مطرح می‎شد اما مشخص به نظر می‎رسید که با توجه به اختلافات قدیمی این مربی با برخی از اعضای فدراسیون راهی برای بازگشت پیدا نکند. از سویی قلعه‎نویی کارنامه موفقیت‎آمیزی در تیم ملی فوتبال ایران پیش از این از خود بر جای نگذاشته و بعید به نظر می‎رسد هواداران تیم ملی فوتبال با حضور مجدد وی موافق باشند.

شایعه دیگری که مدام مطرح می‎شد به حضور موقت جواد نکونام و مارکار آقاجانیان در تیم ملی فوتبال ایران به عنوان مربیان موقت بود که البته این یکی هم به جایی نرسید.

انتخاب برانکو ایوانکوویچ که او هم مانند دایی و قلعه نویی سابق هدایت تیم ملی فوتبال ایران را دارد از دیگر شایعات بسیار جدی تلقی می‎شد. برانکو یک بار تیم ملی را به جام‎جهانی برد و یک بار نیز این تیم را به مقام سوم جام ملت‎های آسیا رساند. البته برای پیدا کردن مبدا احتمالات حضور برانکو به جای کی‎روش در تیم ملی فوتبال ایران باید به دو سال پیش برگردیم. از آن زمان تاکنون بارها شایعه انتخاب او در پایان فصل به عنوان سرمربی تیم ملی ایران مطرح می‎شد، شایعه ای که یکی از دلایل اختلافات پررنگ کی‎روش و برانکو است. این اختلافات هرگز حل نشد.

کار تا آنجا پیش رفت که این اواخر بحث حضور وینفرد شفر نیز در تیم ملی فوتبال ایران مطرح شد.

اما با فراموش کردن این شایعات به سراغ تنها گزینه تایید شده فدراسیون فوتبال می رویم؛هروه رنار.

مربی کارنامه‎دار در شاخ آفریقا

او و تیم ملی تحت هدایتش یعنی مراکش خاطره شیرینی را برای شاگردان کی‌روش در جام‌جهانی 2018 روسیه رقم زدند. این تیم در نخستین دیدار مرحله گروهی مقابل ایران تن به شکست یک بر صفر داد آن هم با یک گل به خودی. از آن زمان رنار برای فوتبال ایران شناخته شد. البته زمانی که نخستین بار بحث حضور رنار در تیم ملی فوتبال ایران مطرح شد این مربی فرانسوی صریحا گفت که با مراکش قرارداد دارد و بر روی کار خود تمرکز می‌کند. اما این گزینه اکنون از سوی فدراسیون فوتبال ایران تایید شده و مهدی تاج نیز رسما گفته که سرمربی جدید تیم ملی فوتبال ایران در فیفادی دوم (بازه زمانی در نظر گرفته شده برای انجام بازی‌های دوستانه در سراسر جهان) معرفی می‌شود. اما هروه رنار دقیقا کیست؟در ویکی پدیا نوشته او متولد سپتامبر 1968 در فرانسه است. به تاریخ شمسی تاریخ تولد او 1347 است و دقیقا 50 سال دارد. رنار از سال 2016 هدایت تیم ملی فوتبال مراکش را در دست دارد. در کارنامه مربی‎گری رنار هدایت انبوهی از تیم‎های آفریقایی از زامبیا و آنگولا گرفته تا ساحل عاج و همین مراکش به چشم می‎خورد. او سرمربی تیم‎های گمنامی همانند راگیگنان، کمبریج یونایتد، سانگ دانام، شربورگ و چند تیم ناشناس دیگر هم بوده است. لیل فرانسه مطرح‎ترین تیم باشگاهی است که رنار سکان‎دار آن بوده. این مربی فرانسوی پیش از این دو بار با تیم‎های ملی فوتبال زامبیا و ساحل عاج قهرمان جام ملت‎های آفریقا شده است و کارنامه پرباری در این زمینه دارد. رنار که دیدار تیم ملی فوتبال ایران و ژاپن را در ورزشگاه هزاع بن زاید از نزدیک تماشا کرد در اواخر تیرماه سال آینده (جام ملت‌های آفریقا از 31 خرداد تا 28 تیر برگزار می‌شود) قراردادش با فدراسیون فوتبال مراکش به پایان می‌رسد و ظاهرا در این زمینه هم با مسئولان فدراسیون فوتبال ایران به مذاکرات مثبتی رسیده است. از طرفی فدراسیون فوتبال ایران تصمیم دارد تا 4 روز آینده یعنی تا 29 اسفند سرمربی تیم ملی را معرفی کند و هیچ بعید نیست نام رنار به عنوان سرمربی جدید تیم ملی معرفی شود.

رنار خوب یا بد؟

برخی از واقعیت‎ها بدیهی است. ایران جایگاه فوتبال برزیل، آلمان و یا فرانسه را ندارد که بخواهد بزرگ‎ترین و گران‎ترین مربیان جهان را برای خود بیاورد. رنار اگرچه هرگز در فوتبال آسیا کار نکرده اما حداقل دو قهرمانی در جام ملت‎های آسیا برای خود ثبت کرده و این موضوع حاکی از توانمندی‎های بالای اوست. در شرایطی که بحث بازگشت برخی از مربیان امتحان پس داده به تیم ملی فوتبال ایران مطرح می‎شود به نظر می‎رسد رنار در حال حاضر بهترین گزینه است.