بیماری مخصوص کارمندان!

بیماری آرنج تنیس‌بازان بیشتر در سنین میانسالی رخ می‌دهد و اغلب در کسانی ایجاد می‌شود که کارهای طولانی‌مدت با دست انجام می‌دهند. علامت این بیماری دردی است که در قسمت خارجی آرنج روی برجستگی استخوانی ایجاد می‌شود و می‌تواند تا پشت ساعد یا انتهای بازو نیز منتشر شود. علت این بیماری وارد شدن فشارهای مکرر و طولانی‌مدت به عضلات ساعد است که به این برجستگی استخوانی می‌چسبد.
تایپیست‌ها مراقب باشند
افرادی که کار زیاد با دست انجام می‌دهند، همچون کارمندان که به‌طور مکرر کار تایپ یا افرادی که ورزش طولانی انجام می‌دهند در معرض بیماری آرنج تنیس‌بازان هستند . درد ناشی از این بیماری در قسمت بیرونی آرنج است که گاهی به سمت پایین تا وسط ساعد یا به سمت بالا تا وسط بازو انتشار می‌یابد. اغلب شدت درد کم است، ولی گاهی شدید می‌شود طوری که فرد نمی‌تواند کارهای روزانه خود را انجام دهد.
علت این بیماری حرکات مکرر مچ دست و انگشتان دست بوده و راهکار پیشگیری و مقابله با آن این است که فرد حرکات پشت سر هم با دست را کمتر انجام دهد و ورزش‌های سنگین و تکراری با دست را کاهش دهد.
درمان 90 درصد مبتلایان با دارو و فیزیوتراپی
تشخیص بیماری آرنج تنیس‌بازان با شرح حال و معاینه ساده انجام می‌شود و نیازی به عکس و ام‌آر‌آی ندارد‌. درمان این بیماری نیز به این صورت است که ابتدا فرد باید سعی کند حرکات مکرر دست را کاهش دهد. به طور مثال نوشتن یا تایپ را کمتر انجام دهد. فیزیوتراپی نیز برای برطرف کردن التهاب عضلات مبتلا توصیه می‌شود.
همچنین استفاده از آرنج‌بند مخصوص نیز توصیه می‌شود. طرز بستن آرنج‌بند بسیار حائز اهمیت است و به هیچ عنوان نباید روی نقطه دردناک را بست، بلکه باید حدود دو سانتی‌متر پایین‌تر از نقطه دردناک بسته شود و شب‌ها نیازی به بستن آن نیست.
استفاده از مسکن‌های خوراکی و موضعی جزو درمان این بیماری محسوب می‌شود؛ اما اگر بیماری با این روش‌ها بهبود نیافت، می‌توان از تزریق موضعی کورتون استفاده کرد که تا سه نوبت تزریق کورتون برای این بیماری جایز است.
اگر همه این درمان‌ها درست انجام شوند در 90 درصد بیماران بهبود رخ می‌دهد. در صورتی که پس از انجام همه این مراحل بهبود حاصل نشد، درمان جراحی توصیه می‌شود که مدت زمان این عمل جراحی خیلی کوتاه است.
مراقب آرنج‌تان باشید
تا می‌توانید برای انجام کارها از دست مقابل هم استفاده کنید یعنی با هر دو دست کار کنید.
تمرین کنید تا حد ممکن حرکات شانه و بازو را جایگزین حرکات آرنج کنید که فشار کمتری به آرنج وارد شود.
سعی کنید آرنج را کامل باز نکنید یا در حالی‌که خیلی خم است کار نکنید.
قبل از حرکات ورزشی سنگین اول خود را گرم کنید و حرکات ملایمی را با آرنج انجام دهید که عضلات آماده شوند.
تا حد ممکن با مچ خم شده کار نکنید و سعی کنید تا حد ممکن مچ دست موقع کار کردن صاف باشد.
از انجام حرکات ناگهانی و شدید با دست پرهیز کنید و حرکات را با ملایمت و با سرعت کم انجام دهید.
موقعی که ورزش‌های سنگین با دست انجام می‌شود، می‌توان از آرنج‌بند مخصوص تنیس‌بازان استفاده کرد.
هنگام گرفتن اشیا با دست آنها را خیلی محکم فشار ندهید و تا حد ممکن آنها را شل‌تر دست بگیرید.
اگر با وسیله‌ای ضربه می‌زنید مثل چکش؛ دسته آن را با پوشش نرم قطورتر کنید که قطر دسته بیشتر شود و نرم‌تر باشد که ضربات را کمتر به دست منتقل کند.
اگر ورزش راکتی انجام می‌دهید، راکتی را انتخاب کنید که سبک‌تر و دسته آن کلفت‌تر باشد.
به کمک مربی ورزشی خود تمرین کنید تا تکنیک صحیح ورزش را یاد بگیرید؛ زیرا حرکات ناگهانی و شدید با مچ دست و آرنج کمتر می‌شود.
موقع ضربه زدن به توپ حین ورزش یا سایر ضربات حین کار، تمرین کنید تمام ضربه را فقط با نیروی دست خود وارد نکنید، بلکه از وزن بدن خود هم کمک بگیرید که به قدرت ضربه اضافه شود .

پونه شیرازی

دانش و سلامت