مأموریت حکومت دینی از دو «زاویه»

به گزارش جام‌جم، این کلیشه مشهور را بارها شنیده‌ایم که مردم ایران در ابتدای انقلاب می‌دانستند چه نمی‌خواهند، ولی نمی‌دانستند چه می‌خواهند. در این کنایه سیاسی به طور مشخص ایده حکومت دینی مورد توجه است. در این تردیدی نیست که در مقطع آغازین انقلاب ایده حکومت دینی نوعی از اجمال را در خود داشت و جزئیات و پیچیدگی‌های درونی آن تفصیل نیافته بود. اما با این همه تعریف کلی، فراگیر و قاطعی وجود داشت.
اما از طرفی چالش‌ها و کثرت‌هایی نیز ظهور کرد. به عنوان مثال، درباره دایره احکامی که حکومت دینی ملزم به تضمین اجرای آن است، از آغاز توافقی کلی وجود کرد: احکام عبادی و تکالیف شرعی فردی خارج از دایره ضمانت قانونی حکومت دینی هستند و قرار نیست افراد توسط حکومت ملزم به نماز و روزه شوند.
اما با تحولات فرهنگی و اجتماعی در لایه‌هایی از جامعه ایران و ظهور گفتمان‌های رقیب، این نیاز بیش از پیش احساس شد که مرز احکام فردی و اجتماعی نیازمند تبیین و روشنی بیشتر است. مثلا روزه‌خواری در ملأ عام یا عدم رعایت حجاب شرعی در فضای عمومی جامعه می‌بایست امر فردی قلمداد شده و از دایره مأموریت حکومت دینی خارج تلقی شود یا به عنوان بخشی از احکام اجتماعی اسلام در آن دایره قرار گیرد؟
به این ترتیب با دیدگاه‌های دوگانه‌ای در فهم مأموریت حکومت دینی مواجه هستیم؛ یک سو کسانی که از موضع مخالفت با «بردن اجباری مردم به بهشت» سخن می‌گویند و سوی دیگر آنان که تکلیف حکومت دینی را «مسدود ساختن اتوبان‌های منتهی به جهنم» قلمداد می‌کنند.
به همین منظور، برنامه این هفته زاویه این بحث را با مناظره زنده میان حجت‌الاسلام دکتر داود مهدوی‌زادگان، عضو هیات علمی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی و حجت‌الاسلام محسن غرویان، مدرس حوزه علمیه قم پیگیری می‌کند.
برنامه زاویه به تهیه‌کنندگی علی خواجه و با اجرای حبیب‌ا... رحیم‌پور هر هفته چهارشنبه‌ها ساعت ۲۱ از شبکه چهار سیما پخش می‌شود.