موبــایلت را زمیــن بگذار !

عکاس این تصاویر کیست؟
وقتی اریک پیکرسگیل 33 ساله در رشته عکاسی فارغ‌التحصیل شد و حتی زمانی که در دبیرستان شارلوت نیویورک تدریس می‌کرد، نمی‌دانست که روزی پروژه حذف شده را به انجام می‌رساند و توجه آدم‌های زیادی را در جهان به خودش جلب می‌کند. البته او از سال 2011 که به طور حرفه‌ای وارد دنیای عکاسی شد، به تاثیرات روانی - اجتماعی تکنولوژی‌های ارتباطی و دوربین‌های تلفن همراه بر مردم علاقه داشت و احتمالا مثل بسیاری از ما فرصت‌ها و چالش‌های استفاده از تلفن همراه را می‌دید و درباره‌شان حرف می‌زد اما یک اتفاق سبب شد پروژه «حذف شده» را طراحی و اجرا کند؛ اتفاقی که تقریبا همه ما تجربه‌اش کردیم!

ایده این عکس‌ها از کجا آمد؟
یک روز اریک در کافه‌ای نشسته بود و اطرافش را تماشا می‌کرد. توجه‌اش به خانواده‌ای جلب شد که کمی آن طرف‌تر دور یک میز نشسته بودند ولی هر کسی جایی بود چون پدر و بچه‌ها داشتند توی گوشی تلفن همراهشان سیر می‌کردند و مادر خانواده هم از پنجره کافه بیرون را تماشا می‌کرد.
این خانواده توجه اریک را به خودش جلب کرد و او مثل بسیاری از ما به خودش گفت چه خانواده دور از همی! اما اشتباه نکنید اینجا نبود که جرقه طراحی پروژه «حذف شده» به ذهن اریک رسید. او که مثل همه ما فکر می‌کرد این دورافتادگی فقط برای دیگران رخ می‌دهد، یک شب قبل از خواب به خودش آمد و دید پشت به پشت همسرش روی تخت دراز کشیده و در تلفن همراه غرق شده است، اما همچنان به گشتن و بالا و پایین رفتن در تلفن همراه ادامه داد تا این‌که چشم‌هایش خسته شد، پلک‌هایش روی هم قرار گرفت و ناگهان تلفن همراه از دستش به روی زمین افتاد. اریک که از صدای افتادن تلفن همراه از خواب پریده بود، چشمش به دست خالی‌اش افتاد که در مقابل صورتش قرار داشت. دستی خالی با شکلی و موقعیتی عجیب که هیچ چیزی در آن وجود نداشت!
درست حدس زدید، همین جا بود که پروژه «حذف شده» کلید خورد و اریک از فردا با دوربینش سراغ مردم رفت و از کسانی که درگیر تلفن همراهشان بودند، خواست در همان وضعیتی که بودند، بمانند و فقط تلفن همراهشان را برای چند ثانیه کنار بگذارند.

در این عکس‌ها چه می‌بینیم؟

عکس‌هایی که اریک از آدم‌ها گرفته، فرم و رفتاری را از آدم‌ها به نمایش می‌گذارد که به طور طبیعی و بدون تلفن همراه هرگز از هیچ آدمی در هیچ موقعیتی دیده نمی‌شود و به همین دلیل است که سوژه‌ها در عکس‌های اریک عجیب به نظر می‌رسند در حالی که هر روز آدم‌های زیادی را در موقعیت این سوژه‌ها می‌بینیم و از فرم و شکل آنها تعجب نمی‌کنیم.
اریک در عکاسی از آدم‌ها به روابط خانوادگی توجه زیادی دارد و در عکس‌هایی که گرفته بیشتر از هر چیز زوج‌هایی را می‌بینیم که در کنار هم هستند، اما هرکدام در جهان دیگری سیر می‌کنند.
در یکی از عکس‌های او، یک عروس و داماد را می‌بینیم که به ماشین تزئین شده، تکیه داده‌اند و به کف دست‌هایشان نگاه می‌کنند؛ کف دست‌هایی که خالی است!

حرف حساب این عکس‌ها چیست؟

فناوری جدید، رفتار جدید ایجاد می‌کند. این تمام چیزی است که اریک قصد دارد توجه مردم را به آن جلب کند. او در یکی از سخنرانی‌هایش، داستان پدربزرگش را تعریف می‌کند که با یک دوربین ابتدایی از اعضای فامیل یک بار در حالی که می‌دانستند، فیلم گرفته و یک بار هم در حالی که خبر نداشتند دوربین در حال فیلم گرفتن است. او این دو فیلم را کنار هم قرار می‌دهد و به تغییر رفتارها اشاره می‌کند و توضیح می‌دهد تمام فناوری‌های تازه باعث تغییر رفتار می‌شوند. اریک توضیح می‌دهد از نظر او فناوری‌های ارتباطی، باعث شده رفتار، فرهنگ و حتی زبان بدن انسان‌ها تغییر کند. او از مخاطبانش می‌پرسد: با دیدن این عکس‌ها چه حسی پیدا کردید؟ خودتان را در این عکس‌ها دیدید؟ دوستان و خانواده خودتان را دیدید؟ تلفن‌های هوشمند به ما اجازه می‌دهند با همه آدم‌ها در همه جا و در هر لحظه مرتبط شویم، اما چه نوع ارتباطی نصیب ما شده است؟ به‌زودی نسلی که زندگی بدون این نوع ارتباط را تجربه کرده، از بین می‌رود و ما برای همیشه فراموش خواهیم کرد دنیای بدون فناوری ارتباطی چگونه خواهد بود. به گفته این عکاس، در دنیایی که می‌توان با یک دوست در آن سوی دنیا طوری ارتباط گرفت که گویی روی مبل کنار دستمان نشسته، آدم‌ها نمی‌توانند همان آدم‌های قبلی باشند؛ با همان رفتار، واکنش و همان فرهنگ.

آذر مهاجر

ادبیات و هنر