دانایی‌فرد کنار پدر آرام گرفت

از ساعت 8 دیروز، رفت و آمدها به ورزشگاه پیر شهر، زیاد شد. امجدیه که روزگاری صدای هلهله تماشاگرانش نبض زندگی بود، حالا فقط قراری برای وداع آخر است. اسم این ورزشگاه یادآور خاطرات شیرین بسیاری است. از رسیدن به فوتبال المپیک 1964 توکیو تا اولین قهرمانی در جام ملت‌های آسیا در سال 1968. ورزشگاه پیر تهران که در دل شهر با رنگ سبز نرده‌هایش شناخته می‌شود، حالا دیگر یک اسم ترسناک برای پیشکسوتان فوتبال است. آنقدر ترسناک که نامش در کنار مرگ قرار گرفته است. علی پروین روزی در تحریریه ما گفت: «کاری کرده‌اند که حالا تنها خاصیت امجدیه شده میزبانی از تشییع جنازه پیشکسوتان فوتبال». چند بار خواسته‌اند آن را به دل ورزش برگردانند؛ اما نشد که نشد.
و حالا این ورزشگاه فراموش شده، از یکی دیگر از وداع‌های تلخ میزبانی کرد. مراسمی که چهره‌های بسیاری در آن دیده می‌شدند. از محمدرضا داورزنی که به نمایندگی از وزارت ورزش آمده بود تا حسن حبیبی، علی پروین،‌ علی جباری، وینفرد شفر،‌ پرویز مظلومی، نصرا... عبداللهی،‌ حسین فرکی، بهتاش فریبا، مهدی مناجاتی، فرشاد پیوس، کامران منزوی، سعید مراغه‌چیان، ناصر ابراهیمی، حمید استیلی، بیژن طاهری، امیرحسین فتحی و علی خطیر (مدیرعامل و معاون باشگاه استقلال) و جمعی دیگر از پیشکسوتان فوتبال کشورمان حضور داشتند. هواداران استقلال که پنجشنبه یک روز تلخ را در ورزشگاه آزادی سپری کرده بودند، با در دست داشتن عکس‌های ایرج دانایی‌فرد، در تمام مراسم کنار پیکر حضور داشتند. پیکر مرحوم دانایی‌فرد، طبق سنت تشییع‌های پیشین، در پیست زمین شماره یک ورزشگاه شهید شیرودی گردانده و سپس برای تدفین به بهشت زهرا‌(س) منتقل شد. جایی که برای او در نظر گرفته بودند در نزدیکی مزار پدر بود تا اولین گلزن ایران در تاریخ جام‌های جهانی در کنار موسس یکی از بزرگ‌ترین باشگاه‌های ایران آرام بگیرد. دو مزار در کمتر از دو متر کنار هم. دو بزرگ فوتبال ما که هر دو حق بزرگی به گردن فوتبال ما دارند و بعد از زندگی دور از جنجال‌های متعارف این فوتبال و بدون سهم‌خواهی برای خدمات بزرگشان، بدون حاشیه از کنار ما رفتند.