یک مرثیه شش و هشت ...

خواندیدش؟ یک باردیگر هم بخوانید! این مثلا ترانه یک شاهکار است! نه اشتباه نکنید، شاهکار از طرف آهنگساز و خواننده و ترانه‌سرا نه ! از طرف ما. همین من و شما و همین آقا و خانمی که احتمالا کنارتان یا روبه‌رویتان نشسته است. بله دوستان هموطنان و عزیزان هنردوست. این ترانه شاهکار ماست.
چرا؟ عرض می‌کنم. چند شب پیش در مرکز همایش‌های برج میلاد مراسمی بود و از برترین‌های حوزه موسیقی در یک سال گذشته تقدیر شد و همین اثر فاخری که ابتدای ستون مطالعه فرمودید بهترین و برترین قطعه موسیقی پاپ به انتخاب مردم!!! معرفی شد.
از فردا همه تنظیم‌کننده‌ها کلافه می‌شوند از این‌که خواننده‌ها اصرار دارند یک چیزی بسازند تو مایه‌های ماه پیشونی .
یک ور کله‌ام می‌گوید: هنر خوار شد جادویی ارجمند. یک ور کله‌ام می‌گوید: بگذار دلشان خوش باشد، اینها هم چند صباحی دلی دلی‌ای می‌کنند و پولی به جیب می‌زنند و سالنی پر می‌کنند و تمام. این بنان‌ها و بابک بیات‌ها و واروژان‌ها و نواب صفا‌ها و محمدعلی شیرازی‌ها می‌مانند و بقیه محکومند به فراموشی. فقط این وسط دلم از این می‌سوزد که توی کلاس اسکیت دخترم همین پخش می‌شود.
توی تاکسی همین پخش می‌شود، توی عروسی‌ها همین پخش می‌شود، توی تولدها و شهربازی‌ها. زمانه غریبی است عامو ساکت باشم به گمونم بهتره ...