آستیگمات

آهای روزای سوت و کور
کوچه ی تنگِ بی عبور
دستایِ خالی دل پُر
فردای خوب خیلی دور
دلی نمیمونه واسم
وقتی که سمیه هوا
وقتی نفس زندگیمه
فرار کنم من تا کجا
سر روی بالشت میذارم
گریه میاد یادِ چِشام
بگو به چه جرمی
توو این روزا
دلی نمیمونه واسم
دلخوشیو یاد بگیرم
وقتی که پر نیست رو تنم
دنبال پرواز نمیرم
وقتی نفس قیمتِ جونه
بذار تنها بمیرم
تو یه جوون میبینی
ولی من پیرم
فکر نمیکردم زندگی
مثلِ یه کابوس شه برام
فکر نمیکردم که دلم
تنگ شه واسه خندیدنام
دلی نمیمونه واسم
وقتی که سمیه هوا
وقتی نفس زندگیمه
فرار کنم من تا کجا
سر روی بالشت میذارم
گریه میاد یادِ چشمام
به چه جرمی توویِ این روزا
دلی نمیمونه واسم
دلخوشیو یاد بگیرم
وقتی که پر نیست رو تنم
دنبال پرواز نمیرم
وقتی نفس قیمتِ جونه
بذار تنها بمیرم
تو یه جوون میبینی
ولی من پیرم
تو یه جوون میبینی
ولی من پیرم