هیچ‌وقت ماهواره نداشتم

اگر بخواهم درباره نوع برخوردم با مشکلات اقتصادی بگویم باید به مسأله مدیریت و برنامه‌ریزی اشاره کنم؛ من این‌طور بار آمده‌ام که براساس شرایط به مدیریت اوضاع بپردازم، یعنی وقتی درآمد بیشتری داشته‌ام پس‌انداز کرده‌ام برای روز مبادا و در روز مبادا آن پس‌انداز به کمکم آمده است. حتما نباید دستمزدمان هنگفت باشد که به فکر پس‌انداز بیفتیم و گاهی یک پس‌انداز کوچک هم برای روز سخت به کارمان می‌آید.

به غیر از ایفای نقش در یک فیلم کوتاه و سریالی به نام «بانوی سردار» اخیرا کار بازیگری نداشته‌ام و طبیعی است وقتی کم‌کارتر می‌شویم اثرات دغدغه‌های اقتصادی هم بیشتر می‌شود، ولی واقعیت آن است که هم پیشنهادات بازیگری کم شده و هم وسواس من برای قبول پیشنهاد بیشتر شده است. دیگر نمی‌شود فقط به‌خاطر دستمزد در هر کاری بازی کرد و باید حدی از استاندارد در متن به چشم بخورد که بازی در آن را قبول کنم. جز این باشد مواجه می‌شویم با مخاطبانی که انتظاراتشان را برآورده نکرده‌ایم پس مشکل برای بازیگران در بحران‌های اقتصادی دوچندان است. یک کارمند وقتی گرفتاری‌هایش زیاد می‌شود، می‌تواند مسافرکشی کند، ولی یک چهره آشنا هیچ‌گاه نمی‌تواند حتی شغل دومی را بپذیرد چون مدام در معرض برخورد با مخاطبان و واکنش‌های آنهاست. با مشکلات از هر نوع اقتصادی و غیراقتصادی باید ساخت و کنار آمد و برنامه‌ریزی داشت برای عبور از بحران و نگذاشت مشکلات به‌ما غلبه کند. گرفتن دست همدیگر و کمک به همکاران بهترین راه عبور از بحران‌هاست و کنارش باید اسباب امیدواری را هم فراهم کرد. امیدواری می‌تواند در سایه تماشای یک محصول هنری ایجاد شود یا ساعاتی گذراندن کنار کسانی که نسبت به آنها ارادت داریم. من هم در کنار برنامه‌ریزی برای مدارا با شرایط می‌کوشم با تلویزیون دیدن اثرات کم‌کاری را پوشش دهم. من هیچ‌گاه ماهواره نداشته‌ام، ولی در خانه تلویزیون خودمان را می‌بینم و اگر سریالی کشش داشته باشد دنبال می‌کنم. سخت گرفتن بیش از حد مشکلات، فقط و فقط مشکلات را دوچندان می‌کند، پس مشکلات را به اندازه‌شان ببینیم و برنامه داشته باشیم برای حل آنها.

سهیلا رضوی

بازیگر