جایگاه خود را بشناسیم

شما در نظر بگیرید چقدر از مشکلات کشور ناشی از اظهارنظرهای غیرمسؤولانه است؛ حالا اگر به همین مدیران بیاموزند که بجا و دقیق صحبت کنند مشخص است که بخشی از مشکلات بسرعت از بین خواهد رفت. در حیطه‌های هنری هم سال‌هاست که با قرارگیری آدم‌های بی‌ربط در مناصب و مسؤولیت‌ها مواجهیم! مثلا ساخت سریالی را به یک پیش‌پرده‌خوان واگذار می‌کنند(!) و طرف هم چون تجربه ندارد در شروع کار بریز و بپاش راه می‌اندازد اما در میانه، کار می‌خوابد و دستمزدها پرداخت نمی‌شود و گلایه‌ها و اعتراضات به آسمان می‌رسد. اگر تجربه مدیریتی وجود داشت یقین بدانید کار را به حرفه‌ای می‌سپردند و در آن صورت نیز، هم محصول قابل اعتنایی تولید می‌شد و هم گلایه شکل نمی‌گرفت. واقعا نیاز داریم یک حرکت فراگیر راه بیفتد در جهت قرارگیری مدیران در جای درست خود! مدیری که به دنبال سلفی گرفتن با سلبریتی‌هاست و دوست دارد با آنها ناهار بخورد که نباید مسؤولیت کلیدی فرهنگی بگیرد! همین انتصاب‌های غلط است که باعث می‌شود من که بازنشسته رادیو هستم تمام حقوق بازنشستگی‌ام را صرف اجاره‌خانه و شارژ ساختمان و هزینه‌های جانبی کنم و باز مجبور باشم به صورت پروژه‌ای درگیر بازی در فیلم‌ها و سریال‌هایی شوم که بناست

کمک خرجم باشد، اما افسوس که بدحسابی ناشی از این پروژه‌ها، می شود قوز بالای قوز!

در عقب افتاده‌ترین کشورها هم چنین وضعی نمی‌بینیم؛ چرا نباید در کشور نظام بیمه‌ای فراگیری داشته باشیم که تمام آحاد جامعه وقتی بازنشسته می‌شوند دیگر نیازی به کار کردن نداشته باشند؟ مگر نه این‌که سی سال تمام حق بیمه و مالیات می‌دهیم بلکه در دوران بازنشستگی، کمی استراحت کنیم، پس چرا همچنان در ایجاد یک امنیت اجتماعی فراگیر برای بازنشستگان عاجزیم؟ اوضاع صنوف هنری هم که دیگر داستانی شده پر از آب چشم!

من خودم، هم عضو خانه سینما و هم عضو خانه تئاتر هستم، اما یک بار ندیده‌ام این صنوف در پیگیری امور رفاهی پیشقدم باشند. زمانی بود که گوش شنوایی وجود داشت برای شنیدن اعتراضات اما انگار دیگر آن گوش ها هم با پنبه پر شده و کسی حال و حوصله شنیدن اعتراض را ندارد! چرا؟ به‌خاطر آن که مدیران در جای درست خود قرار نگرفته‌اند.

بیوک میرزایی

بازیگر