آیا هنوز هم نباید بگوییم «وقتشه»؟

شروع این فصل به اوایل اسفند بازمی‌گردد و مقارن است با همان روزهایی که از بالا رفتن ناگهانی نرخ دلار دچار شوک شده بودیم. در چنین مواقعی که بحران اقتصادی سایه شومش را بر سر جامعه می‌اندازد، اولین تصمیمی که از دایره فکر مردم خارج می‌شود، تصمیم برای ازدواج و شروع زندگی مشترک یا فرزندآوری است. گویی همگان فراموش می‌کنند «خانواده» چه نهاد کوچک، اما مهم و ارزشمندی برای ساخته شدن یک اجتماع مطلوب است. در چنین وانفسایی گروهی بر آن شدند که یک برنامه تلویزیونی بسازند و به دقت درباره موضوع مهمی که متأسفانه به شیوه‌ها و دلایل مختلف به حاشیه کشیده شده و از اصالت خود دور مانده است، صحبت کنند.

رویکردی که وقتشه برای توضیح و تبیین موضوعات خود به کار گرفت، به نسبت دیگر برنامه‌های تلویزیونی، رویکردی جدید و جالب بود. سوای دعوت از زوج‌های مختلفی که هرکدام قصه‌های
ریز و درشت زیادی را در زندگی مشترک پشت سر گذاشته بودند، این برنامه از ایده‌هایی همچون تئاتر تعاملی، گپ‌وگفت با تماشاگران حاضر در استودیو، برگزاری مسابقات هدفمند و متناسب با سوژه برنامه و دعوت از کارشناس در دقایق پایانی برنامه برای صحه گذاشتن روی مطالب سود برد. جالب آن‌که حتی وقتی از زوج‌های شناخته شده جامعه مثل بازیگران یا مجریان تلویزیونی یا ورزشکاران دعوت می‌شد، گفت‌وگو حول محور چگونگی ازدواج آنان و نه حرف‌های رایج و مرسوم درباره شغل و حرفه‌شان می‌چرخید. این دستاورد، محصول وجود یک اتاق فکر پویا بود که تنوع خوبی داشت و اعضای آن از جوانان متولد نیمه دوم دهه 70 گرفته تا جامعه‌شناس میانسال تشکیل می‌شد.

اگر فرآیند ازدواج و زندگی مشترک را به چند بخش مختلف شامل آشنایی، نامزدی، عقد و ازدواج، پدر و مادر شدن و در انتها به پای هم پیر شدن یا از سوی دیگر، طلاق یا بیوه شدن تقسیم کنیم، وقتشه در فصل دوم به تک‌تک این دوره‌ها پرداخت و روی موضوعاتی تمرکز کرد که شاید تا پیش از این برنامه دیگری به این جدیت به آن توجه نکرده بود. موضوعاتی از قبیل آسیب‌هایی که طولانی شدن دوران تجرد به فرد می‌رساند، آشنایی‌هایی که از فضای مجازی ایجاد می‌شود به کجا می‌انجامد.

چگونه با مرگ همسر خود کنار بیاییم و ده‌ها موضوع دیگر که هرکدام مخاطب را با خود همراه می‌کرد. بهره‌گیری از کامران تفتی به عنوان یک مجری - بازیگر هم تا حد زیادی به جذابیت بیشتر برنامه کمک می‌کرد؛ چرا که مخاطب تلویزیون که همواره او را در قالب نقش‌های ساختگی دیده بود، حالا با شمایلی از خود حقیقی او روبه‌رو می‌شد و اساسا به‌نظر می‌رسد سیاست کلی وقتشه مبنی بر بررسی حقیقی و عریان همه موضوعات بوده باشد. کما‌این‌که در شب‌هایی شاهد بودیم مهمان برنامه درباره اشتباهات زندگی خود هم صمیمانه و بی‌رودروبایستی صحبت می‌کرد.

روی هم رفته جا دارد به ابوالفضل صفری، تهیه‌کننده اثر و تیم او خسته ‌نباشید گفت و البته منتظر ماند و دید که این گروه در فصل بعدی برنامه که بعد از پایان ماه صفر روی آنتن خواهد رفت، چه حرف‌های دیگری برای گفتن دارند.

سارا کنعانی

روزنامه‌نگار