نذرجاری شدن دیپلماسی آب ‌

بحران آب شمشیرش را از رو بسته در سیستان و بلوچستان هر روز افراد بیشتری تصمیم می‌گیرند خانه و کاشانه شان را ترک کنند و به‌عنوان آواره زیست محیطی روانه استان‌های شمالی کشور شوند، اما در شمال کشور نیز شرایط مناسب نیست؛ آبرسانی به برخی روستاهای گلستان، گیلان و مازندران با تانکر انجام می‌شود.

آواره‌های زیست‌محیطی به سیستان و بلوچستان محدود نمی‌شود، خراسان جنوبی،‌ کرمان و خوزستان نیز این روزها گرفتار تب تند بی‌آبی هستند، تبی که زندگی را برای اهالی این مناطق دشوارتر از گذشته کرده است.

در چنین شرایطی به نظر می‌رسد طرحی مانند نذر آب که این روزها در سیستان و بلوچستان کلید خورده اتفاق خوبی باشد، اما نباید فراموش کرد چنین طرح‌هایی برای مناطقی مانند سیستان و بلوچستان که در حال تخلیه شدن هستند حکم مسکن را دارد.

پرداختن به نذر آب شاید در کوتاه‌مدت با همکاری مردم اندکی از بار مشکلات مناطق بی‌آبی کشور کم کند، اما در شرایطی که ریشه اصلی بحران آب سوءمدیریت منابع آب، تلاش نکردن برای تامین حقابه‌های کشور و خشکیدگی دیپلماسی آب در وزارت خارجه است، نمی‌تواند گره کور زندگی را در سیستان و بلوچستان یا هر استان دیگری که در تب بی‌آبی می‌سوزد باز کند، چراکه بحران آب در تشنگی خلاصه نمی‌شود برای نمونه در هفته‌ای که گذشت توفان گرد و غبار بیش یکهزار نفر را به دلیل مشکلات تنفسی و بینایی روانه بیمارستان‌های سیستان کرد. این درحالی است که بسیاری‌ از روستاییان و عشایر منطقه حتی امکان دسترسی به مراکز درمانی را ندارند.

بنابراین باید گفت اگر نهادهای مسئولی مانند سازمان حفاظت محیط‌زیست، منابع طبیعی و وزارت خارجه برای تامین حقابه کشور اقدام نکنند و نذر تامین حقابه‌های کشور و دیپلماسی آب در آنها کلید نخورد، روزبه‌روز به مشکلات این استان‌ها و به تبع آن به مشکلات کشور دامن زده می‌شود و شرایطی به‌وجود می‌آید که دیگر با هیچ نذری نمی‌توان گره کور آن را باز کرد.

مهدی آیینی

روزنامه‌نگار