آقا سید جواد از دیروز تا امروز

جواد رضویان از جمله همین چهره‌های آشناست که سیمایی ملموس برای تمام مخاطبان دارد. بازیگری که گرچه هم در تلویزیون و هم سینما فعالیت کرده، اما عمده‌ترین نقش‌های کارنامه‌اش را همین تلویزیونی‌ها تشکیل می‌دهد و این بازیگر در کارنامه کاری‌اش، نقش تلویزیونی کم ندارد. او بازیگری است که در شهر قم و در خانواده‌ای مذهبی به دنیا آمد. هنرپیشه‌ای که رشته دانشگاهی‌اش نقاشی است و به گفته خودش دوستی و آشنایی‌اش با مهران غفوریان، امیر غفارمنش و بیژن بنفشه‌خواه باعث علاقه‌مندی‌اش به عالم بازیگری شده است. فعالیت رضویان در عرصه بازیگری از سال 76 با مجموعه «سیب خنده» از شبکه یک سیما شروع شد و پنج سال بعد با بازی در نقش داوود برره مجموعه «پاورچین» به اوج شهرت خود رسید. این بازیگر که به سبب نقش‌آفرینی‌های گوناگونش در عالم طنز، سیمایی شوخ و طناز هم نزد مخاطبان دارد، یک‌بار در مصاحبه‌ای گفته بود: «در زندگی شخصی‌ام خیلی اهل شوخی نیستم. بیشتر با من شوخی می‌شود تا این‌که خودم با دیگران شوخی کنم. خوشبختانه یا بدبختانه، برداشتی که از ما در جامعه می‌شود، این است که احساس می‌کنند همان رزومه‌ای که در طنز داریم، باید به زندگی واقعی هم منتقل کنیم و این بعضی جاها خوشایند نیست. گرچه بعد از دو دهه کار کردن، دیگر به شوخی عادت کرده‌ایم.» شوخی یا جدی، رضویان 44 ساله می‌شود و به این بهانه امروز در جام‌جم نگاهی داریم به تمام نقش‌آفرینی‌های شاخصی که این بازیگر در کارنامه تلویزیونی‌اش تجربه کرده است.

پاورچین

به گمانم رضویان خودش هم این نکته را اذعان دارد که حضور در مجموعه پاورچین، شانس و اتفاقی ویژه در کارنامه کاری و زندگی حرفه‌ای‌اش بوده است. نقش و حضوری که احتمالا نه مهران مدیری، نه نویسندگان مجموعه و نه حتی خود رضویان فکرش را نمی‌کردند که این‌طور موفق از آب دربیاید. داوود برره نه شخصیتی از یک جامعه فرضی، که انگار فردی شبیه و آشنا به تمام اطرافیانمان بود. انسانی که گرچه در محیط خانوادگی غیرقابل اتکا بود و در محیط کار تملق و چاپلوسی می‌کرد، با این حال قلب ساده‌ای داشت و انگار اخلاقش را از کودکی با خود تا بزرگسالی آورده بود. گریم سبیل تزئینی داوود و لحن صدای ویژه این شخصیت و لهجه من‌درآوردی‌ای که داشت، به کمک رضویان آمد و این شخصیت را تا همیشه در کارنامه‌اش برجسته کرد.

جایزه بزرگ

آویزان و حرص‌درآر، اما شیرین

بعد از پایان پاورچین و با شروع پخش نقطه‌چین ساخته مهران مدیری، این‌طور عنوان شد که میان او و رضویان اختلاف درگرفته است و این دو دیگر با یکدیگر همکاری نخواهند کرد. خبری که البته هیچ‌وقت تکذیب نشد و به نظر می‌رسد رابطه این دو نفر، هنوز گه‌گاه قطع و وصل می‌شود. با این حال مدیری در دوره‌ای برای فروکش کردن این شایعات، رضویان را برای بازی در مجموعه تازه‌اش دعوت کرد. مجموعه «جایزه بزرگ» که سریال مناسبتی نوروز 84 بود و مدیری، رضویان، شفیعی‌جم و انصاری سهمی یکسان در دیده شدن
داشتند.

رضویان در این مجموعه نقش مراد غفاری را ایفا می‌کرد؛ داماد بی‌مسئولیت خانواده که کسب و کار ثابتی نداشت و همیشه یا داشت از دست طلبکاران فرار می‌کرد یا در زندان، دوران حبس را می‌گذراند. نقش مقابل او در این مجموعه بهنوش بختیاری بود که نقش همسرش را ایفا می‌کرد و بده‌بستان‌های کلامی میان این دو نفر موفق از کار درآمده بود. شخصیت مراد گرچه بی‌مسئولیت و سربار بود و از لحظات جدی زندگی شانه خالی می‌کرد، اما شخصیتش به‌واسطه شیرین بودن بازی رضویان به دل نشست.

ارث بابام

موفقیت، لزومأ اتفاقی نیست

رضویان در همان سال‌ها که در تلویزیون سیمایی بشدت محبوب پیدا کرده بود، در تابستان 1384 تصمیم گرفت این بار خود مجموعه‌ای را کارگردانی کند و بر این اساس مجموعه ارث بابام را با بازیگری و کارگردانی خودش در شب‌های تابستان آن سال از شبکه سه سیما روانه آنتن کرد. این مجموعه‌ از آنجا که در ادامه «شبکه سه‌ونیم» ساخته داریوش کاردان و در واقع در همان لوکیشن ساخته شده بود، بسیاری تصور می‌کردند کاری از همان تیم کاردان است؛ با این حال بارها اعلام شد که ارث بابام مجموعه‌ای مستقل است.

رضویان در مجموعه‌اش طیف محبوبی از بازیگران طنز چون برزو ارجمند، رابعه اسکویی، مهران غفوریان، امیرنوری، فلور نظری، شهرام قائدی و پرستو صالحی را در کنار هم جمع کرد و کوشید مثل مجموعه‌های آپارتمانی موفق آن سال‌ها چون پاورچین و «زیر آسمان شهر» داستانی اجتماعی را با رگه‌هایی طنز از روابط میان آدم‌ها با هم به تصویر بکشد. با این حال ارث بابام در داستان خیلی حرفی برای گفتن نداشت و این مجموعه با این‌که یکی از پرمخاطب‌ترین ساعات پخش را داشت، خیلی گل نکرد.

قرارگاه مسکونی

فرار بزرگ چند سرباز

ارث بابام گرچه در پخش چندان موفق نبود، اما رضویان ناامید نشد و کمتر از یک سال بعد، این بار مجموعه «قرارگاه مسکونی» را برای نوروز شبکه پنج سیما کارگردانی کرد؛ مجموعه‌ای که به هر دلیلی بود، بانمک از آب درآمد و در میان دیگر مجموعه‌های موفق عید آن سال دیده شد. قرارگاه مسکونی داستان چند سرباز را در یک پادگان واقع در یکی از مناطق مرزی روایت می‌کرد که در آستانه عید نوروز، با مرخصی‌شان موافقت نمی‌شود. بر همین اساس آنها تصمیم به فرار از پادگان گرفته بودند، اما هر بار به در بسته می‌خوردند و همین ماجراها منجر به خلق موقعیت‌هایی کمدی در بین آنها می‌شد. البته متن قوی علیرضا مسعودی که برگرفته از خاطرات دوران سربازی خودش هم بود، در موفقیت این مجموعه نقشی اساسی ایفا می‌کرد. رضویان در این مجموعه علاوه بر کارگردانی، خوانندگی تیتراژ را هم عهده‌دار بود.

چارخونه

باز هم در نقش نجات‌دهنده

مجموعه تلویزیونی «چارخونه» یکی از نخستین مجموعه‌های طنزی بود که سروش صحت به عنوان اثری مستقل کارگردانی کرد. مجموعه‌ای براساس داستانی خانوادگی که از حضور بازیگران مطرح طنز چون حمید لولایی، مریم امیرجلالی، فلامک جنیدی، بهنوش بختیاری و رضا شفیعی‌جم بهره می‌جست. چارخونه گرچه در زمان پخش خودش مجموعه‌ای موفق و قاعده‌مند بود، از جایی به بعد به نظر می‌رسید کفگیر متن صحت در نگارش آن داشت به تهِ دیگ می‌خورد و بر همین اساس، شخصیت‌های جدیدی را به مجموعه وارد کرد؛ جواد رضویان و سحر ولدبیگی که در نقش زن و شوهری افغانستانی با نام‌های شنبه و هنگامه به مجموعه وارد شدند. حضور رضویان این بار هم مثل پاورچین برای مجموعه نجات‌دهنده بود و لحن صحبت کردن کشیده او و آواز خواندن‌ها و هینگامه هینگامه گفتن‌هایش تا مدتی در جامعه رواج پیدا کرد.

حاشیه

این بار با لحنی جدید

رضویان در مدت زمان حضور و نقش‌آفرینی‌اش در عالم تلویزیون و سینما، نقش‌های مختلفی را هربار متفاوت‌تر از قبل ایفا کرد و گریم‌ها و گویش‌های مختلفی را آزمود.

او بعد از مدتی وقفه در حضور در عرصه مجموعه‌های تلویزیونی، در مجموعه «در حاشیه» که مهران مدیری بعد از مدت‌ها برای تلویزیون کارگردانی کرد، ایفای نقش شخصیتی به نام کنگر زهتاب را به عهده گرفت که فردی عامی و کم‌سواد اما مالک زمین بیمارستان بود و در کنار پزشکان بیمارستان در حاشیه، در زمینه تصمیم‌گیری‌ها دخالت می‌کرد.

رضویان در ایفای نقش زهتاب هم به‌دنبال گریم و لحن گویشی جدید رفت و این بار لهجه‌ای نزدیک به قمی را که اصالت خودش هم به آنجا می‌رسد، انتخاب کرد. حضور زهتاب در فصل دوم این مجموعه هم ادامه داشت و او با همین لحن و گویش صحبت می‌کرد.

زهرا غفاری

رسانه