یقه سبزها، سفیدها و کلاه آبی‌ها

اما علاوه بر موارد بالا، خارج از مرزها دنبال چه هستیم؟ جواب آن یک جمله است: حفظ و تقویت منافع ملی پس هم غزه هم لبنان؛ جانم فدای ایران. خب ارتباط منافع ملی با خارج از مرزها چیست؟ اول این‌که نظم سلطه بیرون را می‌شکند. قوانین و روندهای مطلوب آنها را از بین می‌برد. چگونه؟ هسته مقاومت درست می‌شود، توسعه می‌یابد و چون ندای مقاومت مبتنی بر فطرت و عزت‌مندانه و امید بخش است؛ مردم هم جذبش می‌شوند و مقاومت، مردمی می‌شود.

یقه سبزها وظیفه‌شان شکستن حصار سلطه است. مثلا در لبنان حزب‌ا...، در عراق حشد و در سوریه بسیج مردمی شکل می‌گیرد.

بانی همه آنها هم یقه سبزهای ایرانی بودند، از شهید همت و متوسلیان تا شهید همدانی و حاج قاسم. یقه سبزها مرز امنیتی ایران را فراتر از مرز جغرافیایی بردند نشان به آن نشان که در زمان حمله داعش یقه سبزها در منطقه سبز بغداد مقابل داعش ایستادند و نه در قصرشیرین.

وقتی محیط امنیتی مساعد شد این‌بار نوبت یقه سفیدها می‌شود. البته تجربه این 40 سال نشان داده‌است مردم وقتی سرنوشت خودرا خودشان در دست می‌گیرند در انتخابات‌ها به طرفداران مقاومت اقبال کردند.

مجلس‌ها و نخست‌وزیرانی همسوی سیاست‌های مقاومت بر سر کار آمدند. اینجا وقت فعالیت یقه‌سفیدهاست که در تعاملاتشان با دولتمردان همسو بتوانند منافع مشترک تعریف کنند.

در نظر بگیرید عراق، سوریه و لبنانی را که از نظر امنیتی و سیاسی همراه ایران باشند. آن‌وقت این فضای به هم متصل ژئوپلتیک چه بازار کار مشترکی ایجاد می‌کند.

حمل و نقل ارزان کالاهای صادراتی بین این کشورها، فعالیت‌های عمرانی و ایجاد کارگاه‌‌ها و کارخانه‌های صنعتی چه نیروی کار و اشتغال ویژه‌ای را به خود جذب می‌کند! دالان اقتصادی ضدتحریمی که یک سر آن به دریای مدیترانه می‌رسد و سر دیگرش به راه ابریشم در شرق و بازار مهم روسیه در شمال. آیا برای شکل‌گیری و متحدکردن این منطقه اقتصادی - سیاسی که پر از نفت و گاز و بازار آماده و تشنه است، سرمایه‌گذاری مالی به کنار، برای منافع ملی نباید جان و خون داد؟!

به همین دلیل خیلی تعجب ندارد بعد از انتخابات آرام در بصره و نجف صدای اعتراضات علیه ایران بلند می‌شود، در حالی‌که بعد از انتخابات پارلمانی عراق و بعد از این همه خرج‌های سعودی، عاقبت این مقتدی صدر است که با العامری سپاه بدر نشست و برخاست می‌کند و این ائتلاف مقاومت است که اکثریت کرسی‌های مجلس و بعد از آن نخست وزیر آینده را معلوم می‌کند. البته تعجب دارد چرا هنوز یقه سفیدها نتوانسته‌اند زمینه حضور کلاه آبی‌ها را در این بازار مهم فراهم کنند و تعجبی هم ندارد این روزها دل نگرانی رسانه‌های غربگرایان درباره توافقات اقتصادی با روسیه که این دالان سیاسی- اقتصادی مثل تونلی خواهد بود بر دیوار تحریم و این پایان تئوریهای تسلیم مقابل آمریکا خواهد بود.

کمیل خجسته - تحلیلگر مسائل سیاسی