معضل ریزپلاستیک‌ها را جدی بگیریم

بدترین بخش ماجرا اینجاست که ماهی‌ها پلاستیک‌های بسیار ریز باقی‌مانده در اقیانوس را می‌خورند و بعد ما همان ماهی‌ها را می‌خوریم و مضراتش در بدن ما ذخیره می‌شود! در نهایت از نظر مالی سالانه هشت میلیارد دلار خسارت به دلیل آلودگی پلاستیکی به اکوسیستم زمین وارد می‌شود. بنابراین مصرف هرچه کمتر پلاستیک و بازیافت پلاستیک‌ها بهترین راه مقابله با آلودگی پلاستیکی و حفظ اقیانوس است. شعار روز جهانی اقیانوس 2018 کاهش آلودگی پلاستیکی و تشویق به پیدا کردن راه‌حل‌هایی برای داشتن اقیانوس‌های پاک در جهان است.

چند سالی است که صحبت از پلاستیک‌های قابل تجزیه و قابل‌بازیافت برای برخی مصارف می‌شود. اما واقعیت این است که حتی پلاستیک‌های قابل تجزیه هم ایده خوبی برای جبران مصرف بیش از حد پلاستیک در جهان نیستند. بیشتر انواع پلاستیک‌ها در طبیعت سال‌ها ماندگار هستند و پیش از آن‌که تجزیه یا بازیافت شوند، تبدیل به ریزپلاستیک‌هایی می‌شوند که آسیب به آنها می‌تواند به مراتب بدتر از پلاستیک باشد. ویژگی اغلب پلاستیک‌های قابل تجزیه شکستن پیوندها و تبدیل شدن آنها به میکروپلاستیک‌ها یا ریزپلاستیک‌هاست. این در حالی است که اگر آلودگی پلاستیک‌ها مناظر طبیعی را از بین می‌برد و در مواردی موجب مرگ و خفگی ماکیان می‌شود، ریزپلاستیک‌ها بدون آن‌که دیده شود، زندگی جانداران بیشتری را تهدید کرده، براحتی در آب گسترش پیدا می‌کند و آلودگی به مراتب بیشتری از پلاستیک‌های بزرگ ایجاد می‌کند.

میکروپلاستیک‌ها امروز به شکل بی‌سابقه‌ای در اقیانوس‌ها شناورند و حتی در قطعات یخ نزدیک به قطب شمال نیز نفوذ کرده‌اند. تخمین زده شده در هر لیتر یخ در آب‌های قطبی، حدود 12هزار ریزپلاستیک وجود دارد که با قطعات یخ از یک سو به سوی دیگر می‌رود. امروزه محققان تائید کرده‌اند که ریزپلاستیک‌ها در خوراکی‌ها، نوشیدنی‌ها و حتی هوایی که تنفس می‌کنیم، وجود دارد. هنگامی که انسان این ریزپلاستیک‌ها در ابعاد میکرو و نانو را تنفس می‌کند،‌ وارد بافت ریه و گردش خون و حتی شیر مادر می‌شود. بنابراین ریزپلاستیک بسیار بیش از آنچه ما تصور می‌کنیم، زندگی ما را تحت تاثیر قرار داده‌ و حیات ما را تهدید می‌کند.