بارداری و پرکاری تیروئید

هورمون‌های تیروئید جهت تکامل مغز و سیستم عصبی جنین ضروری‌اند. در سه ماهه نخست بارداری، جنین به‌وسیله جفت از هورمون‌های تیروئید مادر تغدیه می‌کند. در حدود 12 هفتگی، تیروئید جنین به‌کار می‌افتد، اما هنوز تا 18 یا 20 هفتگی قادر به تولید کافی هورمون‌های تیروئید نخواهد بود. هورمون‌های مرتبط با بارداری ازجمله گنادوتروپین کوریونی انسان و استروژن موجب افزایش ترشح هورمون‌های تیروئید می‌شود. در دوران بارداری، غده تیروئید در زنان سالم اندکی بزرگ‌تر می‌شود، اما نه آن‌قدری که براحتی در معاینات بالینی قابل لمس باشد. تشخیص مشکلات تیروئید در دوران بارداری به‌دلیل سطوح بالای هورمون‌های آن و سایر علائمی که هم طی بارداری و هم بر اثر اختلالات تیروئیدی بروز می‌کند، نیازمند دقت بالاست.

برخی علائم پرکاری تیروئید در دوران بارداری عبارتند از تندتر و نامنظم‌شدن ضربان قلب، لرزش دست، کاهش وزن بی‌مورد یا عدم رسیدن به اضافه‌وزن طبیعی بارداری. پرکاری تیروئید در بارداری معمولا بر اثر بیماری گِرِیوز ایجاد می‌شود که نوعی بیماری خودایمنی است. چنانچه پرکاری تیروئید در دوران بارداری درمان‌نشود، ممکن است به سقط جنین، زایمان زودرس، تولد نوزاد با کمبود وزن، پره‌اِکلامپسی، توفان تیروئیدی و نارسایی احتقانی قلب منجر شود. بیماری گِرِیوز در مادر بندرت روی تیروئید جنین اثر می‌گذارد،حتی کسانی که برای درمان پرکاری تیروئید تحت درمان رادیواکتیو یا جراحی برداشتن تیروئید قرار گرفته‌اند، هنوز در بدن‌شان آنتی‌بادی TSI تولید می‌شود. این آنتی‌بادی درصورت افزایش تولید می‌تواند به جریان خون جنین راه پیدا کند. همان‌طور که TSI موجب افزایش تولید هورمون تیروئید در بدن مادر می‌شود، ممکن است تیروئید کودک را نیز مبتلا به پرکاری کند. عوارض پرکاری تیروئید در نوزادان عبارتند از: افزایش ضربان قلب که می‌تواند به نارسایی قلبی منجر شود، کمبود وزن و تحریک‌پذیری. بنابراین مادرانی که تحت درمان ید رادیواکتیو یا جراحی قرار گرفته‌اند، حتما باید در دوران بارداری از لحاظ سطح آنتی‌بادی TSI بررسی شوند و چنانچه سطح این آنتی‌بادی در بدنشان بالا تشخیص داده شود، سلامت جنین نیز باید از بابت ابتلا به عوارض مرتبط با تیروئید بررسی شود.

منبع: niddk.nih.gov

مترجم: صدف دژآلود

جام‌جم