بر آستان صبح بهمن

بهمن، جلوه‌گاه ما و آن منادی حق، سالار همیشه ماست. اینک این گرفت و گیر و بند و بلا که بر ما روا می‌دارند، دلیل ظهور و حضور ماست. اینک این آشوب شگفت که چون خون در رگ جهان دویده است، بازتابش وجود ما و نشان پهلوانی ماست. اینک این زخم‌ها که می‌شکفند، این زنجیرها که می‌گسلند، این دل‌ها که حق می‌جویند و این دهان‌ها که حق می‌خوانند، جز با او و ما و بهمن نسبت به هم نمی‌رسانند. روزی که مشیت خداوندی بر این قرار گرفت که مردم ما به بانگ بیدارباش آن پیک ربانی و مقتدای روحانی از خواب تاریک غفلت برخیزند و همدل و همصدا صلای اقامه حق و احیای اعلای آیین محمدی سردهند، جان و جهانشان دیگر شد و همه چیز و هر چیز در منظرشان معنا و مثالی تازه یافت. رستاخیز عام انقلاب اسلامی که سلسله همه بندیان جهان را جنبانید، افقی تازه پیش چشم اهل حقیقت گشود و از برای گرفتاران دخمه‌های تکرار و تیرگی، تماشایی دیگرگون رقم زد. باشد که پاس میراث بداریم و از درد، هم در درد بگریزیم و بدانیم آن مایه مردی که از در میدان حق‌جویی به ظهور آمد، انفعال عافیت را برنمی تابد و تاوانی جز درد ندارد...

مرداب کدر امن و آرام، ارزانی سایه‌ها باد، که هنوز نشاط روح خدا با ماست.

پدرام پاک‌آیین