فصل کارتن خواب ها!

آنهایی که سرپناهی ندارند و حالا هم که هوا رو به سردی می‌رود به تلخی درمی‌یابند دیگر کمتر می‌شود زیر سقف خدا هم خوابید. چراکه وقتی هوا رو به سردی می‌رود؛ بخصوص شب‌ها دیگر حاشیه پار‌ک‌ها، روی نیمکت‌ها یا کنج راه‌پله‌های منازل جای خواب نیست و باید فکری‌ کرد، اما چه فکری؟ کدام سرپناه گرم؟!... پاییز که می‌شود حتی همان گرمای هوا نیز از کارتن‌خواب‌ها گرفته می‌شود و آنها واقعا می‌مانند که چه کنند. صدالبته هم نهادهای مسئول و هم دست‌های مهربان، ‌همیشه و همواره برای آنان کاری می‌کنند، اما آیا این کارها کافی است؟

پاسخ صریح این است که کافی نیست و بسیاری از افراد در نقاط مختلف پایتخت به دنبال دست‌های مهربان می‌گردند. نیازشان هم زیاد نیست: فقط یک جای گرم که بتوان شب‌های آزاردهنده را در آن سر کرد. حتی خیلی از آنها غذا هم نمی‌خواهند که روزها و در کوران فعالیت‌های جامعه، خدا روزی آنها را می‌رساند، اما چه کنند که سقفی ندارند و آن را باید همان دست‌های مهربان ـ با همتی بیشتر ـ تدارک ببینند. لذا به نظر می‌رسد هنوز که سرمای هوا «استخوان ترِکان» نشده و می‌شود آن را تحمل کرد، «سقف مهربانی» جای «دیوار مهربانی» را بگیرد و تا پایان فصل سرما نیز تداوم یابد.

مردم مهربان ایران‌زمین با سیل کمک‌هایی که به زلزله‌زدگان کرمانشاه کردند، نشان دادند علی‌رغم تمام مسائل اقتصادی و اجتماعی، حس نوعدوستی ریشه‌داری در بن‌مایه جانشان وجود دارد که هیچ توفانی را یارای کندن آن نیست. مساله‌ کارتن‌خواب‌ها نیز همین‌گونه است. آنها نیز از سرما می‌لرزند و سرپناهی ندارند. نیمکت‌ پارک‌ها یا جلوی راه‌پله‌ها، سرد است و تحمل آن برای من و شما ـ‌ حتی برای یک ربع ـ ‌امکان‌پذیر نیست. پس بیایید درکشان کنیم و برای حل هرچند موقت مشکلشان راه‌حلی بیندیشیم. اینجا نیز بخش بزرگی از بار مسئولیت بر دوش اهالی رسانه و بخصوص فضای مجازی است.

راه‌اندازی کمپین‌ها و تهیه و ارسال محتوا از وضعیت این افراد با هدف برانگیختن احساسات و افکار عمومی، کمترین کاری است که می‌توان در این خصوص انجام داد. براساس اعلام سازمان هواشناسی، بارندگی به طور پراکنده در کشور و تهران آغاز شده و می‌رود که تداوم یابد... لذا شمایی که این یادداشت را می‌خوانید، به نظر می‌رسد باید شروع کنیم.

بهمن موسوی - روزنامه نگار