آرژانتین منتظر معجزه

نزدیک به نیم‌قرن از فاجعه ملی در فوتبال آرژانتین گذشته. دقیقا 47 سال. پابه‌سن‌گذاشته‌های آرژانتین آن روز تلخ را خوب به یاد دارند. روزی که تمام آرژانتین به تیم ملی التماس می‌کرد پرو را از پا دربیاورد؛ اما تیم ملی از پس پرو برنیامد.

کد خبر: ۱۰۸۱۳۳۵

دیداری که باید با سه گل به سود آرژانتین تمام می‌شد تا این تیم به جام جهانی صعود کند، با تساوی 2 بر 2 تمام شد تا دنیا هم برای آبی‌و سفیدهای آمریکای لاتین تمام شود. جام جهانی سال 1970 مکزیک برای مردم آرژانتین تلخ‌ترین جام جهانی تاریخ بود. چون هم تیم ملی آنها به مرحله نهایی صعود نکرد و هم تیم ملی برزیل قهرمان آن جام شد. در فینالی که چهار گل به ایتالیا زد تا دنیا پیش چشم مردم آرژانتین تیره و تار شود.

حالا از آن روزهای سیاه 47 سال گذشته. از آن روز تا امروز دو جام جهانی شیرین به خانه مردم این دیار رفته و هر دو جام یک ابر قهرمان داشت. ماریو کمپس در جام جهانی 78 و مارادونا در جام جهانی 86. حالا آلبی‌سلسته امید به یک ابرقهرمان دیگر دارد: مسی. او که تیم ملی آرژانتین را تا سه فینال کوپا آمه‌ریکا و یک فینال جام جهانی پیش برد آنقدر شانس نداشت که تیم را قهرمان کند.

آرژانتین یک بار دیگر در بوئنوس‌آیرس در برابر پرو قرار گرفت. درست مانند 47سال قبل و باز هم در دیداری که باید مقابل پرو پیروز می‌شد، به تساوی رسید. تفاوت این دوره با آن سال یک فرصت دیگر است. آرژانتین بعد از بازی با پرو یک فرصت دیگر هم دارد: دیدار با اکوادور. تاریخ به شکلی بیرحمانه‌ در برابر آرژانتین قرار دارد. آنها در 16 سال اخیر نتوانسته‌اند اکوادور را شکست دهند و تلخ‌تر این که از سال 1960 به این سو (57 سال) در خانه اکوادور به برتری نرسیده‌اند.

با همه این آمار مایوس‌کننده، آرژانتینی‌ها به تیم ملی کشورشان و لیونل مسی امیدوارند. آنها می‌دانند که دیدار پروی 25 امتیازی و کلمبیای 26 امتیازی در ورزشگاه ملی لیما پایتخت پرو برگزار می‌شود و هر نتیجه‌ای در این بازی به سود آرژانتین است اگر پیروز شود. آنها می‌دانند تیم ملی کشورشان با 25 امتیاز فقط در صورتی روزنه‌های امید را بازشده می‌بیند که در خانه اکوادور به برتری برسد.

تمام کشور آرژانتین امشب دست به‌دعا می‌‌شود تا یک حماسه رقم بخورد. مارادونا در دو جام کاری برای آرژانتین کرد که به قصه شب‌های مادران برای کودکان آرژانتینی تبدیل شد. حالا مسی برای خلق یک معجزه باید چوب جادویی در ساکش داشته باشد. او در آن چهار فینال لعنتی آن چهره عصیانگر و مطلوب را نداشت؛ همان چهره عصیانگری که در سیمای مارادونا تبلور پیدا کرد و مردم بینوای کشورش را به قهرمانی جام جهانی رساند.

مردم آرژانتین از مسی توقع دارند در بازی با اکوادور چنین چهره‌ای داشته باشد. سمبل یک برنده مادرزاد. چیزی شبیه آشیل که تیمش را به خانه حریف ببرد و کشور حریف را فتح کند. مسی بامداد فردا باید نشان دهد شخصیتی فرازمینی دارد که این تنها میدان برای اوست.