دیگر برای آشتی پا پیش نمی‌گذارم

شنیدیم شما می‌خواهید برای آشتی بین علیرضا منصوریان و مهرداد میناوند واسطه شوید.

نه. خبر درست نیست. من چکاره‌ام که بروم وسط این دعوا؟ من سر پیازم یا ته پیاز؟ در فوتبال ما اساتید آشتی‌دهنده زیاد هستند که بیایند وسط و ریش‌سفیدی کنند تا دو طرف از خر شیطان پایین بیایند. این کارها به من چه ربطی دارد؟

این حرف‌ها از شما بعید است. به نظر می‌رسید شما برای وساطت پا پیش بگذارید.

راستش را بخواهید من به علیرضا زنگ زدم، اما برنداشت. نمی‌دانم چرا برنداشت. شاید شماره من را نمی‌شناخت، اما من دیگر دخالتی نمی‌کنم. می‌خواستم به او بگویم نباید کاری کند که غیرفوتبالی‌ها سوءاستفاده کنند و بگویند آدم‌های فوتبالی باهم نمی‌سازند. علیرضا و مهرداد دوره‌ای از تاریخ این فوتبال را ساخته‌اند، کنار هم بازی و دل مردم را شاد کرده‌اند. من فکر نمی‌کنم با دادگاه و آبروریزی مشکلی حل شود. می‌خواستم این حرف‌ها را به علیرضا بزنم که گوشی را برنداشت.

با مهرداد میناوند هم حرف زدید؟

مهرداد خودش به من زنگ زد. من از دست مهرداد ناراحت شده بودم که آن حرف‌ها را زدم. مهرداد به من زنگ زد و کلی توضیح داد. گفت می‌خواسته شوخی کند، اما به او گفتم بدترین زمان و بدترین جا را برای شوخی انتخاب کرده. آن برنامه محل مناسبی برای آن شوخی نبود. خود مهرداد هم پذیرفته که نه شوخی خوبی بود و نه جای خوبی برای شوخی را انتخاب کرد. من هم چون پشیمانی مهرداد را دیدم، به علیرضا زنگ زدم که بگویم عده‌ای این وسط فقط تحریک می‌کنند که ماهی خود را بگیرند. ما دیگر آن بازیکنان بی‌تجربه نیستیم که اشتباهات زمان بازی را تکرار کنیم. ما باتجربه شده‌ایم و نباید به بعضی‌ها اجازه سوءاستفاده بدهیم. زنگ زدم بگویم بی‌خیال شکایت و دادگاه شود که گوشی را برنداشت.

حالا فکر می‌کنید داستان چه می‌شود؟

فکر نمی‌کنم کار به دادگاه بکشد. البته امیدوارم این‌طور بشود. ما آدم‌های فوتبالی خیلی احساسی هستیم، اما کینه‌ای نیستیم. من هم امیدوارم علیرضا کوتاه بیاید. آخر فایده‌ای هم ندارد. برود دادگاه که چه بشود؟ مهرداد باید پشیمان ‌شود که شد.