آنهایی که هم سن و سالِ من باشند حتما با نوارهای کاست به خوبی آشنا هستند و از آنها خاطرات فراوانی دارند. ابزارهایی آنالوگ که بخش زیادی از خاطراتِ ما، شامل ترانه‌ها و آهنگ‌های محبوبمان تا صدای معلمان و سمینارها و … را روی آن ضبط می‌کردیم و گوش می‌دادیم. گاهی می‌شد که به اشتباه یک نوارکاست مهم را که صدای مهمی روی آن ضبط شده بود، به اشتباه و سهوی با دکمه ضبط (ریکورد) روشن می‌کردیم و آن وقت بود که آن صدای مهم و یا شاید عزیز، به راحتی ازدست می‌رفت. برای این‌که جلوی این خطای ناخواسته را بگیرند، زیر نوارهای کاست، قطعه ی کوچکی بود که اگر آن را می‌شکستیم، دیگر ضبط کردن صدا روی آن کاست ناشدنی می‌شد و خیالمان ازخطاهای سهوی در امان می‌ماند.