خداحافظی با بانوی ادیب

این بانوی فرهیخته فرزند زنده‌یاد مهدی الهی قمشه‌ای مترجم قرآن کریم و خواهر حسین الهی قمشه‌ای ادیب، سخنران، مترجم و نویسنده معاصر ایرانی است.

زنده‌یاد الهی قمشه‌ای متولد سال 1316 بود و همه عمر به تحقیق در مثنوی مولوی و تحلیل و تفسیر ادبیات عرفانی و تطبیق آنها با موضوعات قرآنی پرداخت و ابیات بسیاری از مثنوی را از حفظ بود. او از کودکی در خدمت پدر خود مهدی الهی قمشه‌ای، به شعر و ادب علاقه‌مند شده و شعر می‌خوانده ‌است و با مثنوی الاطفال آشنا شده‌ است. او در محضر بزرگانی چون جلال همایی، شهابی، صدرالدین محلاتی، دکتر شفق و علامه محمدتقی جعفری به تحصیل علم و ادب پرداخته است.

زنده‌یاد بانو الهی قمشه‌ای طبع شعری و ذوق ادبی خوبی داشت. «بهار عشق» مجموعه اشعار اوست که حاصل همین ذوق ادبی است. «معبد عشق» دیگر کتاب بانو قمشه‌ای است که مجموعه‌ای از اشعار ایشان را دربر می‌گیرد که از سوی نشر علم در 1382 منتشر شد و حسین الهی قمشه‌ای بر آن مقدمه‌ای نوشته است. «کربلا وادی عشق» هم از این بانوی فرهیخته در سال 1388 روانه بازار کتاب شد و کتاب خواندنی دیگر او «خاطرات من با پدرم» نام دارد.

این بانوی تازه‌درگذشته چندی پیش در گفت‌وگویی که با جام‌جم داشت، هنر را زبان مشترک بشریت دانست و گفت: هنر چه نقاشی، چه سینما و چه شعر، همه حلقه اتصال انسان‌ها با یکدیگرند. موسیقی هم زبان مشترک است و باید به این زبان مشترک پرداخت. هر جامعه‌ای که از نظر هنر بالاتر باشد، جامعه بهتری خواهد بود، زیبایی جامعه را هنر می‌تواند نشان دهد.

او همچنین به روایت انسان‌های متصل و منفصل پرداخت و بیان کرد: لسان‌الغیب است دیگر! حافظ از همه شاعران تاثیر گرفته است. حافظ عصاره ادب فارسی است، یعنی از تمام شاعران استفاده کرده و تمام گوهرها را جمع کرده و مانند یک طراح جواهر آنها را کنار هم چیده و شاهکارش را خلق کرده است؛ آن هم در روزگاری که هفت بار شیراز را غارت کرده‌اند. آن وقت حافظ در آن شرایط نشسته شعر گفته تا ما انسان‌ها اسیر هوای نفس و تعلقات دنیوی هستیم، نمی‌توانیم چنین اثری خلق کنیم. این است که حافظ همیشه متصل بوده و ما منفصل هستیم.

پیکر زنده‌یاد الهی قمشه‌ای امروز ساعت 9 صبح از مقابل تالار وحدت تشییع شده و در لواسان به خاک سپرده می‌شود.