سیاست خارجی تغییرناپذیر انگلستان

باید توجه داشت که سیاست خارجی بریتانیا از اصول و اهداف ثابتی برخوردار است که خروج آن از اتحادیه اروپا تأثیری لزوما بر سیاست‌های منطقه‌ای این کشور به طور کلی و سیاست آن بر خاورمیانه و زیر سیستم آن یعنی خلیج فارس نخواهد داشت و سیاست‌های این کشور را تغییر نخواهد داد.

بر اساس همین استدلال تصور نمی‌کنم خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا تأثیری بر سیاست این کشور در قبال ایران داشته باشد. دو نکته را در نظر داشته باشید؛ یکی این‌که اگرچه بریتانیا از اتحادیه اروپا خارج شده است ولی اهداف (objectives) و منافع (interest) بریتانیا شبیه به اهداف و منافع اتحادیه اروپا و همچنین ایالات متحده آمریکا خواهد بود و تغییر قابل ملاحظه‌ای در سیاست خارجی بریتانیا به‌طور کلی و سیاست منطقه‌ای و خاورمیانه‌ای آن به طور خاص رخ نخواهد داد. نکته دومی که باید مورد توجه و نظر داشت این است که عمده سیاست بریتانیا در خصوص منطقه خاورمیانه ناشی از منافع اقتصادی و به ویژه سرمایه‌گذاری شرکت‌های بریتانیایی در خاورمیانه و منطقه خلیج فارس و ایران است. لذا سیاست خارجی بریتانیا بعید است که تغییری داشته باشد.

واقعیت این است که بریتانیا در نتیجه خروج از اتحادیه اروپا دست بازتری برای سرمایه‌گذاری بین‌المللی خواهد داشت؛ سرمایه‌گذاری‌هایی که به خاطر عضویت در اتحادیه اروپا محدود می‌شد. در واقع بریتانیا در نتیجه خروج از اتحادیه اروپا سرمایه‌گذاریهای بین‌المللی بیشتری را دنبال خواهد کرد. همچنین هیچ‌کس نمی‌داند خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا چه تأثیری بر اقتصاد داخلی و سیاست خارجی بریتانیا در کوتاه‌مدت و بلندمدت خواهد داشت.

دیوید کامرون، نخست‌وزیر بریتانیا استعفایش را اعلام کرده و خواهان انتخابات در ماه اکتبر شده است. این به معنای آن است که در ماه اکتبر در لندن شاهد نخست وزیر جدید خواهیم بود. صرف نظر از این‌که چه کسی نخست وزیر جدید بوده و چقدر سیاست‌هایش با دیوید کامرون متفاوت باشد، ولی آنچه مشخص است این که نخست وزیر جدید قادر نخواهد بود تغییرات رادیکال و سریعی را در سیاست خارجی بریتانیا باعث شود. بر این اساس شاهد تغییرات سریع و رادیکال حداقل در چند ماه آینده نخواهیم بود.

پروفسور مهران کامروا / رئیس مرکز مطالعات بین‌المللی و منطقه‌ای دانشگاه جورج تاون آمریکا