سازمان ملل با لاپوشانی جنایات عربستان،خود را رسوا کرد

سازمان ملل؛ نهادی گروگان گرفته شده

یکی از مسائل مهم، انفعال سازمان ملل در برابر جنایات عربستان در یمن است. در رابطه با دلایل این رویکرد سازمان ملل، ریچارد فالک می‌گوید: سازمان ملل می‌تواند علیه کشور قدرتمندی مثل عربستان سعودی قضاوت کند، این سازمان فاقد قدرتی ژئوپلتیک برای اعمال اراده‌اش بر چنین کشوری است. درست مثل برخوردی که با اسرائیل دارد، یعنی محکومیت سیاست‌ها و رفتارها، اما بدون ظرفیت یا اراده سیاسی برای به چالش کشیدن این رفتارها. این سازمان برای بقای خود باید با آن دسته از اعضای خود که از اهرم‌های ژئوپلتیکی مرتبط برخوردارند مثل عربستان کنار بیاید. این اقدام نشان می‏دهد بان کی مون شایسته جایگاه دبیرکلی نیست. چاندرا مظفر نیز در این باره عقیده دارد سازمان ملل در باره مسائلی که حتی توسط دولت‌ها یا ارگان‌های زیر مجموعه‌اش مطرح می‌شود بندرت اقدام می‌کند؛ زیرا نمی‌تواند منافع دولت ـ ملت‌هایی را که تشکیل‌دهنده این سازمان هستند نادیده بگیرد.

مظفر می‌گوید: علاوه بر عربستان سعودی، کشورهایی نظیر کویت، امارات، قطر، اردن، مصر و بنگلادش نیز طبق منابع مختلف از «بان کی مون» گلایه کردند. آنها دبیرکل را تهدید کردند که اگر ائتلاف تحت رهبری عربستان را از فهرست خارج نکند، کمک‌های عربستان و متحدانش به پناهندگان فلسطینی متوقف خواهد شد. با تهدید سازمان ملل به این شیوه، عربستان سعودی و متحدانش در واقع از سازمان ملل باجگیری کردند. واقعا مایه شرمساری است.

می الخنساء، قرار گرفتن سازمان ملل در خاک آمریکا را یک دلیل مهم در برابر این انفعال عنوان کرده و می‌گوید: این سازمان به نوعی گروگان آمریکاست بنابراین باید تابع سیاست‌های این کشور باشد. این اولین بار نیست که سازمان ملل تحت پرچم آبی رنگ خود مرتکب جنایت می‌شود. این سازمان با سکوت خود درقبال کشتار جمعی انسان‌ها از قبیل کشتار فلسطینی‌ها یا مردم آفریقا، سوریه و عراق... بارها به این گونه اعمال مبادرت ورزیده است.

انفعال شورای امنیت

شورای امنیت از دیگر ارگان‌های وابسته به سازمان ملل است. وظیفه این شورا حفظ امنیت و صلح جهانی است اما در مورد یمن تاکنون این شورا هیچ اقدامی نکرده است.

ریچارد فالک دلیل آن را به سبب «رابطه ویژه» ایالات متحده با عربستان سعودی می‌داند و می‌گوید: این رابطه باعث می‌شود آمریکا از این کشور در قبال تصمیمات سازمان ملل، بخصوص شورای امنیت حمایت کند. نادیده گرفتن جنایات عربستان سعودی در یمن، بخصوص در قبال کودکان، غیرنظامیان و بیمارستان‌ها، باعث تضعیف حقوق بین‌المللی کیفری می‌شود.

گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل می‌گوید: غرب بخصوص آمریکا، یک رابطه چندجانبه ویژه با عربستان سعودی دارد. بخشی از این رابطه مربوط به فروش سلاح می‌شود و از این منظر، عربستان سعودی یک مشتری ارزشمند به حساب می‌آید. به همین دلیل غرب چشمان خود را روی نقض حقوق بشر در عربستان سعودی بسته است. اما شگفت‌انگیزتر، چشم بستن غرب بر حمایت‌های مالی و دیپلماتیک عربستان از قرائت‌های افراطی از اسلام است که باعث خشونت سیاسی در کشورهای غربی می‌شود. چاندرا مظفر نیز دلیل انفعال نهاد امنیتی سازمان ملل را حمایت کشورهای دارای قدرت «وتو» از عربستان می‌داند که هر اقدامی را خنثی می‌کنند. وی می‌گوید: چگونه می‌توانیم از رهبران غربی انتظار داشته باشیم علیه جنایات سعودی موضع بگیرند در حالی که چنین رابطه نزدیکی بین نخبگان عربستان و رهبران غربی وجود دارد؟

اما می‌الخنساء، افتضاح سازمان ملل را این بار بسیار آشکار می‌داند و می‌گوید: اذعان بان‌کی‌‌مون دبیرکل این سازمان به تسلیم آن در برابر فشار و تهدید‌های مالی عربستان، این سازمان را رسوا کرد.

این فعال حقوق بشر اسلامی می‌افزاید: به این ترتیب ما در یک مرحله بسیار حساس و بحرانی قرار گرفتیم. آیا از این پس می‌توانیم به سازمان ملل متوسل شویم تا از انسان‌های بی‌گناه، خصوصا کودکان، حمایت کند؟ عربستان سعودی پول پرداخت می‌کند و در مقابل سلاح‌های آمریکایی به دست ائتلاف تحت رهبری عربستان علیه یمن می‌رسد. با پول عربستان و سلاح‌های آمریکایی و انگلیسی است که جنگ بیرحمانه‌ای به فقیرترین کشور خاورمیانه تحمیل شده است .

سازمان‌های اسلامی تحت سلطه نخبگان سعودی

سازمان‌های اسلامی بویژه سازمان کنفرانس اسلامی به عنوان یکی از بزرگ‌ترین نهادهای اسلامی در مواردی مانند جنگ یمن باید کارکردی ویژه داشته باشند. اما تاکنون این هدف میسر نشده است.

به عقیده فالک، سازمان همکاری‌های اسلامی می‌تواند خطاها و تخلفات عربستان، هم از منظر حقوقی و هم به لحاظ اخلاقی را آشکار کند. سازمان همکاری‌های اسلامی هم اقتدار و هم موقعیت این را دارد که برای جهانیان، تفاوت بین ارزش‌های اسلام و رفتارهای عربستان را تبیین کند. اما چاندرا مظفر بر این باور است که سازمان همکاری‌های اسلامی در قالب یک سازمان هیچ اقدامی علیه عربستان نخواهد کرد؛ زیرا این سازمان در حقیقت تحت سلطه نخبگان سعودی است.

در عین حال می‌الخنساء، تحت سلطه بودن سازمان‌های اسلامی را نه از منظر نخبه‌گرایی بلکه از منظر نیازها و مشکلات مالی مورد بحث قرار می‌دهد و می‌گوید: سازمان همکاری‌های اسلامی اگر متحد شود، می‌تواند کارهای زیادی انجام دهد، اما از آنجا که بعضی از کشورهای اسلامی به این سازمان کمک مالی می‌کنند این سازمان نمی‌تواند به طور موثر اقدام کند.