یک تیر و چند نشان در سیما

دشواری‌ها و مشقات چنین فرآیندی در این وانفسای مشکلات بودجه‌ای که سازمان صداوسیما با آن دست و پنجه نرم می‌کند، مضاعف شده و عزم و انگیزه‌ای راسخ را می‌طلبد برای به سامان رساندن یک اثر نمایشی. رسانه ملی در چندساله اخیر با تمام چالش‌ها و تنگناهایی که با آنها مواجه و دست به گریبان بوده، همه هم و غم خود را بر این مهم نهاده که برای مردم کم نگذارد و با ساخت و به روی آنتن بردن سریال‌های جذاب، سرگرم‌شان سازد و رنگ و لعاب بزند بر اوقات فراغت‌شان.

بر مبنای چنین سیاست و رویکرد اصولی و غیرقابل تغییری است که در طول سال شاید ده‌ها مجموعه نمایشی در شبکه‌های مختلف تلویزیون تولید و پخش می‌شود. با همه کوشش‌ها و همت‌ها اما طبیعی است که گهگاه جدول پخش یک شبکه از مجموعه نمایشی خالی بماند و سریالی به پخش نرسد. در چنین مواقع البته بندرت اتفاق افتاده‌ای، معمولا مدیران گروه فیلم و سریال یک شبکه به برنامه‌های تامینی روی آورده و سریالی خارجی را در جدول پخش خود قرار می‌دهند؛ سریال‌هایی که عموما از جذابیت‌های لازم برخوردار نبوده و در به دست آوردن دل و دیده مخاطب ظفر نمی‌یابند.

در اینجاست که اخذ یک رویکرد اصولی و اندکی خلاقانه می‌تواند به مصداق مثل «یک تیر و چند نشان» دارای فواید و برکات متعددی باشد. تلویزیون می‌تواند در ایام فراغت میان پخش دو سریال، یک مجموعه جذاب و خاطره‌انگیز قدیمی را که شاید سال‌ها از نمایش دادنش گذشته باشد به روی آنتن ببرد به چند نیت. در وهله اول، تلویزیون نسل جدیدی از مخاطبان را به خود می‌بیند که شاید در زمان ساخت سریال‌های قدیمی حتی در قید حیات هم نبود‌ه‌اند و در صف طویل ورود به این دنیا انتظار می‌کشیده‌اند.

پخش سریال‌های جذاب متعلق به گذشته‌ها برای این طیف از تماشاگران تلویزیون، حکم مرتبه اول را دارد و به شکل طبیعی برایشان جذاب بوده و طبعا با اقبال و توجه‌شان هم مواجه خواهد شد. مثال چنین سریال‌هایی می‌شود سربداران، هزاردستان، کوچک جنگلی، بوعلی سینا و حتی دلیران تنگستان.

از منظری دیگر، تماشای سریال‌های خاطره‌انگیز قدیمی برای مخاطبان میانسال و آنهایی که سن و سال‌شان 30 را رد کرده است هم خالی از لطف نیست. استقبال مخاطبان از سریال‌های شبکه آی‌فیلم موید این ادعاست.

تماشای دوباره یک اثر جذاب و گیرا نه‌تنها ملال‌آور نیست که می‌تواند خاطره‌انگیز باشد و مرغ‌دل و ذهن مخاطب را پرواز دهد به سال‌های دور؛ ایام خوش و بی‌دغدغه کودکی. برای مثال، چه کسی است که از پخش دوباره سریال همسران یا خانه سبز استقبال نکند؟

تلویزیون با اخذ رویکرد پخش آثار نمایشی خاطره‌انگیز و ماندگار به شرط نداشتن سریال جدید برای پخش، به نوعی جدول پخش خود را هم غنی و وزین می‌کند. به طور قطع، مجموعه‌های جذاب ایرانی آمده از روزگار گذشته بیشتر به دل و جان مخاطبان رسانه ملی خواهد نشست تا سریال‌های دست چندم خارجی که جرح و تعدیل هم شده است به دلایل کاملا منطقی و موجه البته. نتیجه آن‌که به روی آنتن‌بردن دوباره سریال‌های ایرانی علاوه بر سرگرم کردن مخاطبان متعلق به چند نسل، نقش مهمی دارد در پررنگ کردن و رنگ و لعاب دادن به جدول پخش شبکه‌های تلویزیونی.

شاید در پاسخ به طرح چنین مساله‌ای این‌گونه عنوان شود که شبکه‌ آی‌فیلم به شکل جدی به این حوزه ورود کرده و سریال‌های از پیش نمایش داده شده را به نوبت روی آنتن خود می‌برد. فراموش نکنیم شبکه آی‌فیلم اصولا یک شبکه برون‌مرزی است که جامعه مخاطبان هدفش را بینندگان ساکن در آن سوی مرزها تعریف کرده. مراد و مخاطب این نوشتار شبکه‌های اصلی درون‌مرزی کشور بخصوص سه شبکه یک، دو و سه است.

محسن محمدی