توقعات بی پایان لیلا

به گزارش جام جم ورزشی ، اما الان دیگر وقت تعریف کردن نیست. دیگر وقت آن نیست به افتخارات لیلا بپردازیم و به این اشاره کنیم که او برای دومین المپیک پیاپی نماینده پرتاب وزنه زنان ایران خواهد بود. حالا وقت انتقاد از لیلاست، ورزشکاری که می تواند سمبل ورزشکار سالاری در ورزش بانوان باشد. ورزشکاری که برای برگزاری یک اردوی اختصاصی و شخصی در بلاروس ماه ها تلاش کرد، رو به تهدید فدراسیون آورد و آخر سر هم حرفش را به کرسی نشاند و طی روزهای آینده به کشور مادری اش می رود تا پیش از المپیک آنجا اردو برگزار کند.

البته حق هر ورزشکاری همانند اوست که از بهترین شرایط تمرینی پیش از اعزام به المپیک برخوردار باشد تا بتواند خود را به بهترین شکل ممکن آماده کند اما توقعات او به عنوان یک ورزشکار بیش از اندازه بالاست.

حضور در اردوی بلاروس ممکن است برای این ملی پوش پرتاب وزنه مفید باشد اما حتی فدراسیون دو و میدانی هم نمی داند این اردو تحت چه شرایطی برگزار می شود و چه امکاناتی خواهد داشت.

در واقع فدراسیون دوومیدانی باید به اردوهای خارج از کشور ملی‌پوشان نظارت بیشتری داشته باشد و وقتی قرار است فدراسیون هزینه کند، یک ورزشکار نباید با تهدید و قهر کردن حرفش را به کرسی بنشاند و برای مسئولان تعیین تکلیف کند.