اندر احوالات یک مدیر شایسته

یکشنبه:

خوب است مدیر به فکر کارمندانش باشد و سریعا جواب تقاضاهایشان را بدهد. امروز هر چه سریع‌تر تمام تقاضاهای وام و مساعده کارمندانم را پاراف کردم با این عنوان که: به‌هیچ عنوان مساعدت نشود، تا آدم شوند.

دوشنبه:

امروز معاونانم را براساس صلاحیت و ضوابط انتخاب کردم. فکر کنم بهترین و شایسته‌ترین آدم‌ها را برای این کار انتخاب کردم. شایسته سالاری به این می‌گویند: مثلا برادر بی سواد، اما شایسته‌ام را به‌عنوان معاون مالی انتخاب کردم. خواهر دیپلم ردی‌ام معاون اداری شد. معاون امور بانوان، همسر عزیزم که قبل از این خانه‌دار بود. معاون جوانان، فرزند دلبندم که واقعا جوان است و بازرس ویژه هم طبیعتا جز باجناق محترمم، کس دیگری نمی‌توانست باشد. مسئولیت آبدارخانه را هم به دکتر دانشمندزاده سپردم تا بیکار نباشد.

سه‌شنبه:

امروز برای خودم چندین منشی انتخاب کردم تا مراجعان برای دیدنم از چندین کانال گزینشی رد شوند و در نهایت هم به‌دلیل حضورم در جلسه یا بازدید عذرشان خواسته شود. اصولا مدیر یک مجموعه هر چقدر دور از دسترس باشد، معتبرتر است.

چهارشنبه:

امروز 20 جلسه همزمان داشتم و همه آنها را به بهانه تشکیل جلسه دیگر نیمه تمام گذاشتم. شمار بالای جلسات نشانه اهمیت یک مدیر است. بعد از دوساعت خسته شدم و به اتاقم برگشتم، در را بستم و به منشی گفتم: بگوید جلسه دارم و به رد و بدل کردن اس ام اس و خواندن جوک پرداختم.

پنجشنبه:

امروز اصل توبیخ برای همه، تشویق برای یک نفر را پیاده کردم. یکی از کارمندان در نامه‌نگاری اشتباهی انجام داده بود. همه را مواخذه کردم و یک ماه از حقوقشان کم کردم، از حقوق باجناقم دو ماه کم کردم، تا حواسش جمع شود که خودش را پیش خانواده همسرم بیش از حد شیرین نکند.

جمعه:

امروز در خانه، به زن و بچه‌هایم یاد دادم که برای دیدنم حتما باید وقت قبلی بگیرند و هماهنگی‌های لازم را انجام دهند. پسرم گفت: من یک دوچرخه می‌خواهم، گفتم: به مادرت بگو روال قانونی و اداری آن را طی کند و بعد برای امضای نهایی سراغ من بیاید. بعله دیسیپلین اداری را اول باید در خانه و خانواده برقرار کرد .

علیرضا لبش - جام جم