10 شب تماشای یک پرفورمنس با یک بلیت

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از ایسنا‌، این نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر قصد دارد‌ پرفورمنس یا اجرانگاری «آدامس‌خوانی» را براساس تابلوهای نقاشی فرح سلطانی در گالری «آریانا» اجرا کند که این اثر تلفیقی از نمایش، نقاشی و موسیقی خواهد بود.

رحمانیان در نشستی خبری که امروز چهارشنبه - 9 دی ماه - در پردیس سینمایی «چارسو» برگزار شد‌، به تشریح شکل‌گیری این اثر و بیان جزئیاتی درباره آن پرداخت.

او یادآور شد: زمستان گذشته با بخشی از آثار فرح سلطانی، هنرمند نقاش آشنا شدم که بسیار نوستالژیک‌، دراماتیک و جذاب بود و تصمیم گرفتم بر اساس چند اثر او طرحی نمایشی درباره آدامس و نوستالژی بنویسم.

این هنرمند تئاتر اضافه کرد: در این اجرا از 20 تابلوی نقاشی بهره می‌گیریم و من براساس این تابلوها خرده روایت‌هایی را آماده کرده‌ام و از جهات مختلف به موضوع آدامس و نوستالژی آن پرداخته‌ام.

رحمانیان که پیش از این نمایش‌های «ترانه‌های قدیمی»، «سینماهای من» و ... را با بهره‌گیری از خرده روایت‌های نمایشی اجرا کرده است، افزود: بخشی از این خرده روایت‌ها به نمایش‌های قبلی‌ام برمی‌گردد، اما کار جدید، پرفورمنسی سه‌گانه است که از امیر عظیمی درخواست کردم براساس نقاشی‌ها و دیالوگ‌های نمایش، برای آن موسیقی بسازد.

وی با ارائه توضیحاتی درباره شکل اجرای این اثر به تفاوت این پرفورمنس با دیگر پرفورمنس‌های رایجی که در ایران اجرا شده‌اند پرداخت و تصریح کرد: برخلاف پرفورمنس‌های دیگر که معمولا مبتنی بر حرکت و بازی در سکوت هستند‌، در کار ما بیشتر دیالوگ وجود دارد و کمتر حرکت داریم. در واقع ترکیب بازی و نقاشی است که قدمتی تاریخی در شیوه‌های نمایشی ما دارد که بیشتر این شیوه را در پرده‌خوانی داشته‌ایم.

او اضافه کرد: سعی‌ام این بوده که در عین داشتن مفهوم غربی پرفورمنس، رویکرد اصلی‌ام پرده‌خوانی مدرن باشد با تمام قراردادهای نمایشی که در آن وجود دارد. همچنان که معتقدم ریشه‌های اصلی پرفورمنس‌ به نوعی به نمایش شرق بر می‌گردد.

رحمانیان متذکر شد: سعی‌ام این بوده که علاوه بر رعایت شکل آشنای پرفورمنس،‌ آن را به نوع خاصی از پرده‌خوانی تبدیل کنم.

او با اشاره به ممنوعیت اجرای پرده خوانی‌، تعزیه و ... در 100 سال گذشته در ایران خاطر نشان کرد: این شیوه‌ها بعد از بهمن سال 57 بار دیگر احیا شد و مانند ققنوس از خاکستر خود سربرآورد.

کارگردان نمایش‌های «آرش ساد»، «مرغ دریایی» و «آواز قو» با اشاره به اینکه در پرفورمنس خود اشاره‌ای به ماجرای آذر شیوا، بازیگر قدیمی سینمای ایران دارد، یادآور شد: ایشان سال 50 در اعتراض به وضعیت فیلم‌سازی به شکل نمادین جلوی سینما کاپری آدامس فروشی کرد. پیش از این آقای بیضایی در فیلمنامه «اعتراض» به این ماجرای تاریخی پرداخته است و من نیز براساس آن قطعه کوتاهی نوشته‌ام که مهتاب نصیرپور آن را بازی می‌کند.

رحمانیان در پاسخ به پرسشی درباره اجرای اثرش در یک گالری نقاشی با اشاره به علاقه‌اش برای اجرای نمایش در مکان‌هایی خارج از سالن‌ها متداول تئاتر توضیح داد: بیرون آمدن از سالن‌های تئاتر باز تعریف جدیدی است که هم امکانات تازه‌ای به گروه می‌دهد و در عین حال، محدودیت‌ها‌یی هم در بر دارد.

او با اشاره به تجربه کارگردان‌های مشهور جهان همچون مه‌یر هولد، برشت‌،‌ رابرت ویلسون و ... در اجرای نمایش‌هایی خارج از سالن‌های تئاتر توضیح داد: با رویکرد این هنرمندان، به تدریج تئاتر محیطی شکل گرفت و من نیز علاقه‌مند بودم نمایشی را به این شیوه اجرا کنم. همچنان که پیش از این متنی را با نام «نمایشی برای تو» نوشته‌ام که براساس یادداشت‌های آگوستو بوآل از کارگردان بزرگ بولیوی به نام لیبر فورتی است. علاوه بر این طرح دیگری به نام «برف گیجه» دارم که داستان آن در یخچال گوشت می‌گذرد و امیدوارم مرداد آینده آن را در بخشی از کاخ نیاوران اجرا کنیم. همچنانکه نمایشی دیگر دارم که ماجراهای آن در یک اتوبوس و در حد فاصل خیابان حافظ تا چهارراه ولیعصر می‌گذرد. یعنی این علایق در من بود تا اینکه نقاشی‌های فرح سلطانی را دیدم و ایده اجرای این پرفورمنس شکل گرفت.

کارگردان نمایش‌های «عشقه»، «پل» و «اسب‌ها» خاطرنشان کرد: بخشی از پرفورمنس «آدامس‌ خوانی» در ارتباط با تماشاگر شکل می‌گیرد و این متن نسبت به متن‌های قبلی‌ام که واو به واو اجرا می‌شد، قدری آزادانه‌تر است که امیدوارم مخاطبان هم در اجرا با ما مشارکت کنند.

او در پاسخ به این پرسش که مخاطبان این کار چه قشری خواهند بود، توضیح داد: گروه اول مخاطبان ما علاقه‌مندان هنرهای تجسمی هستند و در مرحله بعد مخاطبان موسیقی و نمایش. از آنجا که اجرا در گالری اتفاق می‌افتد طبیعتا بیشتر مخاطبان ما بازدیدکنندگان گالری‌ها خواهند بود.

رحمانیان در پاسخ به این پرسش که اگر امکان اجرا در سالن تئاتر برایش فراهم بود، باز هم ترجیح می‌داد این پرفورمنس را اجرا کند یا اینکه بهتر می‌دید نمایشی را در تالاری بلک باکس اجرا کند، توضیح داد: مشکلی برای گرفتن سالن‌ تئاتر ندارم، اما در شرایط فعلی به دلیل وضعیت سالن‌های نمایش ترجیح می‌دهم مزاحم سالن‌ها نشوم. با این حال قرار است اسفند امسال به مدت 10 شب نمایشی را با نام «دعوت به دو نمایش همراه» در تماشاخانه مسعودیه به صحنه ببرم. همچنان که پیش ازاین هم نمایش «هامون بازها» را در تالار وحدت اجرا کردم.

محمد رحمانیان ادامه داد: تماشاگر پرفورمنس ما از ساعت 5 تا 9 شب می‌تواند در گالری حضور داشته باشد. کار ما سه اجرای پیاپی خواهد داشت که همچون حرکتی دایره‌وار در امتداد یکدیگر هستند.

به گفته او، تماشاگری که یک بار بلیت این پرفورمنس را می‌خرد، می‌تواند 10 شب از آن دیدن کند، چرا که اجرای این نمایش هر بار تفاوتی با اجراهای قبلی خواهد داشت.

در این نشست فرح سلطانی هنرمند نقاش که این پرفورمنس براساس تابلوهای او اجرا می‌شودف نیز گفت: در این اجرا 22 تابلو در ابعاد از 120 سانتی متر تا بالاتر از دو متر داریم و ترکیبی از بسته بندی آدامس‌های قدیمی با ترکیب فیگورهای انسانی است که هدفش برانگیختن حس نوستالژی مخاطب است.

او ادامه داد: پنج سال است که در دبی زندگی می‌کنم و تا به حال نمایشگاه‌های گروهی داشته‌ام و این نمایشگاه اولین نمایشگاه انفرادی من است.

همچنین امیر عظیمی آهنگساز این کار نیز توضیحاتی درباره ساخت موسیقی آن ارائه کرد و افزود: در این اثر چند ترانه فارسی در کنار یک ترانه انگلیسی داریم که آن ترانه را اشکان خطیبی می‌خواند و پنج نوازنده هم در کنار ما حضور دارند.

به گفته او، در بخش موسیقی این کار ساز‌هایی همچون پیانو ‌، ویلن‌، آکاردئون‌، گیتار الکتریک‌ و سازهای ضربی نواخته می‌شود.

اشکان خطیبی که علاوه‌بر بازی و اجرا به عنوان مجری طرح نیز با اجرای این اثر همکاری دارد، نیز توضیح داد: بزرگترین تفاوت این پرفورمنس با دیگر پورفرمنس‌ها‌، ابعاد بسیار وسیع پروداکشن آن است.

او ادامه داد: در شرایطی که این روزها در هر بلک باکس محقری سه سانس نمایش اجرا می‌شود،‌ تن ندادن به این شرایط نیازمند همراهی همه است. ضمن اینکه روح تجربه گری این کار باعث شده بیشتر مخاطبان آن هنرجویان و دانشجویان هنری باشند و به همین دلیل تسهیلات ویژه‌ای برای آنان قائل خواهیم شد.

همچنین مهتاب نصیرپور یکی از بازیگران این نمایش بازی‌ در این پرفورمنس را تجربه‌ای تازه دانست و گفت: نقش من اشاره‌ای به ماجرای خانم آذر شیوا دارد که در دهه 50 شکل اعتراضش بسیار پرسروصدا بود و پیامدهای زیادی برای خود ایشان به همراه داشت و ما هم با اجرای این پرفورمنس نشان می‌دهیم که همچنان به یادشان هستیم و برای ایشان که در پاریس زندگی می‌کنند، آرزوی موفقیت داریم.

افشین هاشمی دیگر بازیگر این پرفورمنس که علاوه بر بازی نواختن کمانچه و اجرای ترانه‌های کوی و برزن را هم برعهده دارد‌، با لحنی طنز آمیز گفت: ترانه‌های با کلاس را اشکان خطیبی می‌خواند و من هم خواننده ترانه‌های کوی و برزن هستم!

همچنین نگار اسکندر فر مدیر موسسه فرهنگی هنری «کارنامه» که پیش از این هم در اجرای بعضی دیگر از آثار ر حمانیان او را همراهی کرده است، با ابراز خرسندی از همکاری‌اش در اجرای این پرفورمنس گفت: وقتی صحبت این پرفورمنس و نمایشگاه نقاشی شد، اولین نکته جذاب برای من حضور محمد رحمانیان بود.

او با ابراز خرسندی از اینکه این اثر در گالری آریانا اجرا می‌شود، افزود: این گالری بزرگ است و فضای خوبی دارد و من هم خوشحالم که به عنوان دوست در کنار این گروه هستم. مهم نیست که تهیه کننده یا مجری طرح باشم بلکه آچار فرانسه‌ای هستم که هر کاری از دستم بربیاید انجام می‌دهم. ضمن اینکه خوشحالم که برای اولین موسیقی‌،نمایش ونقاشی در کنار هم قرار می‌گیرند

مهتاب نصیر‌پور ‌،حبیب رضایی‌، افشین هاشمی‌، اشکان خطیبی‌، بهنوش طباطبایی‌، سها سناجو، پرستو رحمانیان و میلاد حمیدی بازیگران آن هستند.

مجری طرح این اثر اشکان خطیبی و آهنگساز آن امیر عظیمی است.

پرفورمنس «آدامس‌خوانی» از 25 دی ماه تا 5 بهمن در گالری «آریانا» به نشانی پل رومی،‌ خیابان شریفی منش ‌، خیابان شهید فیاضی‌، پلاک9 اجرا می‌شود.

اجرای این اثر از 5عصر شروع می شود و تا 9شب ادامه دارد.