بودجه کم تلویزیون اجازه برنامه سازی برای ورزش بانوان را نمی دهد

پرداختن به مقوله ورزش تبدیل به یک اصل مهم میان بسیاری از افراد جامعه شده است. در این میان نیز برخی به دلیل موقعیت شغلی که دارند توجه بیشتری نسبت به این موضوع نشان می دهند چرا که ورزش رابطه بسیار نزدیکی با شغل آنها دارد. به گزارش سایت ورزش بانوان ، بازیگران سینما و تلویزیون هم از این قاعده مستثنی نیستند چون ورزش و داشتن اندامی زیبا در افزایش طول عمر حرفه ای آنها تاثیر بسزایی خواهد داشت. به همین دلیل گفت و گویی با مهوش صبرکن، بازیگر سینما و تلویزیون ترتیب دادیم تا نظر او را در این خصوص جویا شویم. متن این گفت و گو پیش روی شماست. ورزش کردن بین هنرمندان و به خصوص بازیگران زن چه جایگاهی دارد؟ چرا بسیاری از بازیگران سینمای ایران توجه زیادی به این موضوع نمی کنند؟ این موضوع یک علاقه شخصی است و نمی توان به صنفی به آن نگاه کرد. ورزش کردن علاقه می خواهد و فرد با پرداختن به رشته ورزشی مورد علاقه خود آن انجام می دهد. من ورزش را قسمتی از زندگی خود می دانم و احساس می کنم این موضوع خود تاثیر بسیاری بر نشاط زندگی ام می گذارد. شما خود مدتی در تیم والیبال هنرمندان حضور داشتید چه شد که مجبور به ترک این تیم شدید؟ متاسفانه به دلیل افزایش سنم احساس کردم پرداختن به این ورزش برای زانوهایم خوب نیست و چون توان دویدن به دنبال توپ را نداشتم تصمیم گرفتم شنا را برای تقویت روحیه خود و آب درمانی جایگزین والیال کنم. شما به عنوان یک بازیگر فکر می کنید چه دلیلی باعث می شود که هنرمندان سراغ ورزش کردن نروند؟ بازیگران برای نگه داشتن استایل خود باید ورزش کنند، اما متاسفانه اکنون بانوان هنرمند و حتی افراد عادی برای روی فرم نگه داشتن اندامشان به جای پرداختن به ورزش به رژیم های سخت غذایی روی می آورند. پیشنهاد من این است که ورزش های مفرحی مثل شنا را در برنامه های هفتگی خود قرار دهند که هم ورزش محسوب می شود و هم برای درمان بسیاری از بیماری ها مفید است. به نظر شما ورزش کردن تاثیری در افزایش طول عمر هنری بازیگران دارد؟ قطعا همینطور است. برخی اوقات بازیگران با وجود سن کمی که دارند به دلیل نداشتن استایل مناسب برای نقش یک دختر یا پسر جوان آنها را به وسیله گریم چند سالی پیرتر می کنند که اصلا درست نیست بنابراین به شدت می تواند بر افزایش طول عمر هنری یک بازیگر تاثیرگذار باشد. بازیگران در واقع الگوی مردم هستند و باید توجه ویژه ای به ورزش کردن داشته باشند. اگر دقت کنید میان بازیگران وقتی یک دختر یا پسر جوان از اندامی زیبا برخوردار است طرفداران بسیاری هم دارد و تهیه کنندگان و کارگردانان نقش های بیشتری را به او پیشنهاد می دهند. فکر می کنید چه چیزی باعث عدم گرایش برخی هنرمندان به ورزش می شود؟ متاسفانه امروزه ورزش کردن به طور کلی در آسیا و میان افرادی که به تازگی وارد سینما شده اند خیلی بی ارزش شده است. به خاطر دارم زمانی که جوان بودم و تئاتر بازی می کردم آنقدر برای فن بیان و بدن سختی می کشیدیم که بتوانیم استایل مناسبی داشته باشیم. اما متاسفانه الان توجه به این امر مهم بسیار کم شده است و استقبال بسیار کمی از آن می شود. خانم صبرکن توجه به ورزش بانوان علاوه بر افراد حتی میان سینماگران هم دیده نمی شود به طوری که تهیه کنندگان هم حتی فیلمی در این خصوص تولید نکرده اند، فکر می کنید دلیل این موضوع چیست؟ صدا و سیما کارشناسان خوبی در این زمینه دارد که این مسائل را به خوبی درک می کنند، اما اگر بخواهیم حرفی از برنامه سازی بزنیم اشتباه کردیم چرا که این سازمان اصلا بودجه لازم برای تهیه این برنامه ها را ندارد. مسئله بسیار مهم دیگر نیز در نشر فرهنگ و نهادینه ساختن فرهنگی در جامعه بحث مالی است، بنابراین وقتی سازمانی بودجه کافی برای پرداختن به مسائلی اینچنین را ندارد نباید از آن انتظار داشته باشیم. پرداختن به ورزش بانوان در سینما نمی تواند در فرهنگسازی این موضوع تاثیرگذار باشد؟ برای هر کاری باید فرهنگسازی شود و برای این کار لازم است آن مورد در جامعه جا بیفتد بنابراین ورزش و به خصوص ورزش بانوان هم از این قائده مستثنی نیست. متاسفانه در حال حاضر بانوان کشور دچار افسردگی های شدید شده اند و درصدی از این افسردگی ها به دلیل مشکلات روحی است که می توان آن را به راحتی به وسیله ورزش حل کرد. به طوریکه بسیاری از پزشکان نیز معتقدند که پرداختن به ورزش موجب شادی و سلامت جسم و روح می شود. ساختن فیلم همانطور که گفتید نیاز به بودجه دارد ولی پوشش مسابقات ورزشی چطور؟ فکر نمی کنید این موضوع می تواند کمک بسزایی به بانوان ورزشکار برای جذب اسپانسر کند؟ چرا. به طور مثال الهام اصغری تنها بانویی بود که با پوشش اسلامی رکورد شنا در آب های آزاد را شکست اما رسانه ملی اصلا به این موضوع توجه نکرد و او نیز آنطور که باید شناخته نشد. اینجا هم موضوع کمبود بودجه مطرح می شود که اگر به اندازه کافی در اختیار رسانه ملی قرار بگیرد به راحتی می توانند این موضوعات را انعکاس دهند و در صدد رفع مشکلات ورزشکاران بر بیایند. رسانه ها باید از ورزشکارانی اینچنین که در رشته های خود یک الگو هستند تبلیغ کنند تا بانوان به جای گوشه نشینی و سیر کردن در شبکه های مجازی و در نتیجه افسردگی، به ورزش روی بیاورند. به نظر من تلوزیون باید سریال هایی بسازد که در آن قهرمان داستان یک ورزشکار باشد اما تا زمانی که بودجه نباشد رسانه ملی هم نمی تواند در این زمینه کمکی کند.