اجازه‌ نشین‌ ها

سعدی بینوا هم در جواب می‌گوید: مگه چه عیبی داره؟ دو تا سوراخ پیدا شده می‌گیرمش.

بلاتشبیه سال‌ها پس از کمدی درخشان داریوش مهرجویی و بازی تماشایی انتظامی در این اثر، اتفاقی در عالم واقعیت برای خانه آقای بازیگر به وجود آمد که به خاطر کشدار بودن و طرح هرازگاهی‌اش حالا دیگر شبیه یکی از فیلم‌های درخشان و کلاسیک کمدی به نظر می‌رسد.

ماجرا را همه دیگر خوب می‌دانند، آقای بازیگر در اقدامی خیرخواهانه و بسیار ارزشمند تصمیم گرفت خانه‌اش را به عنوان خانه موزه به شهرداری واگذار کند تا دوستداران فرهنگ و هنر از آن و محتویات گرانبهایش بهره ببرند. اتفاقی کم‌نظیر در کشور ما که نشانه بزرگواری و مناعت طبع این استاد بازیگری است.

در ادامه قرار شد یکی دیگر از مردان نیک هنر ایران یعنی بهروز غریب‌پور، کارگردان اپرا طراحی این مرکز فرهنگی مهم را به عهده بگیرد.

گویا همه چیز داشت خوب پیش می‌رفت تا این‌که پس از پایان پروژه، آقای بازیگر از تغییرات اعمال شده در خانه‌اش ابراز نارضایتی و کار بیخ پیدا می‌کند. باقی قصه هم به قهر و آشتی‌های مداوم و هرازگاهی این دو پیشکسوت عرصه هنر گذشت که تازه‌ترین آن شکایت انتظامی از غریب‌پور است که متاسفانه به مرحله دادگاه هم رسید و باعث شد رونمایی از این مکان همچنان در هاله‌ای از ابهام بماند.

آیا واقعا نمی‌شد این ماجرای هر دو سر مثبت و خیرخواهانه رسانه‌ای و بدتر از آن دادگاهی نشود و با ریش‌سفیدی درگیر پیشکسوتان حل شود؟ حالا هم گرچه دیر شده و اتفاقی که نباید، افتاده اما بزرگان و دوستان مشترک می‌توانند برای خاتمه دادن به این سوءتفاهم ناراحت‌کننده و در عین حال خنده‌دار آستین بالا بزنند.

علی رستگار‌ - گروه فرهنگ و هنر