روزهای تعطیل و قحطی اتوبوس

جام جم سرا: همه صندلی‌های داخل ایستگاه پر شده و دو برابر همان تعداد هم جمعیت سرپا ایستاده‌اند، بعضی‌ها که حسابی کلافه شده‌اند هراز گاهی به آن دوردست‌ها نگاهی می‌اندازند شاید قامت رعنای یکی از آن اتوبوس‌های خوش آب و رنگ را ببینند، اما تا چشم کار می‌کند از اتوبوس خبری نیست.

تابلوی نمایشگر، زمان رسیدن اتوبوس را نشان می‌دهد. 10 دقیقه دیگر باید اتوبوس از راه برسد، از روی آن ده دقیقه، 15 دقیقه دیگر هم گذشته، اما همچنان از اتوبوس خبری نیست.

انگار تابلوی نمایشگر زمان انتظار برای رسیدن اتوبوس، بیشتر برای این در ایستگاه‌ها نصب شده تا مسافران با چشم دوختن به اعدادی که رویشان نوشته شده سرشان را گرم کنند و دست آخر هم به این همه خوش خیالی بخندند.

ظهر یک روز تعطیل هیچ جمله‌ای به اندازه حمل و نقل عمومی جایگزین خودروی شخصی، بی‌معنا نیست. این را آنهایی می‌گویند که حداقل یک‌بار در عمرشان اتوبوس سواری در یک روز تعطیل را تجربه کرده‌اند.

آنهایی که از سر ناچاری یا فقط به این دلیل که خواستند حداقل در این روز تعطیل خودروی شخصی‌شان را از جلوی خانه تکان ندهند و عزم‌شان را جزم کردند که از اتوبوس برای رسیدن به مقصدشان استفاده کنند، اما حالشان حسابی گرفته شده و تا مدت‌ها این را‌که چطور بیش از 45 دقیقه در ایستگاه برای رسیدن اتوبوس منتظر ایستاده‌اند، از یاد نخواهند برد.

ماجرای اتوبوس سواری مسافران در روزهای تعطیل بیشتر شبیه داستان غم‌انگیزی است که فقط آنهایی که اتوبوس سوار حرفه‌ای هستند، باتمام وجود سختی هایش را درک می‌کنند.

این درست که در روزهای تعطیل شهر هم به حالت نیمه تعطیل درمی‌آید، مدارس، دانشگاه‌ها و تقریبا بیشتر ادارات و سازمان‌ها تعطیل‌ است و طبیعتا تعداد مسافران اتوبوس از روزهای عادی بسیار کمتر است، اما به هر حال رفت و آمد‌ها به بهانه‌های دیگر در سطح شهر همچنان در حال انجام است، پس تعطیلات رسمی نباید دلیلی باشد برای این‌که مسافران گاه تا یک ساعت برای رسیدن اتوبوس چشم انتظار بمانند.

به نظر می‌رسد مسئولان شرکت اتوبوسرانی باید نظارت جدی‌تری به نحوه خدمات‌رسانی اتوبوس‌های شرکت واحد در روزهای تعطیل داشته باشند تا شیرینی شعار حمل و نقل عمومی سریع، ایمن و کارآمد با کمبود اتوبوس در روزهای تعطیل به کام شهروندان تلخ نشود.(پوران محمدی - گروه جامعه)